Ateş
… ile Leopar dostmuş
eskiden: hayvan her gün
gidermiş. Eşinde hüzün:
“Ateş bize hiç gelmez;
neden? Bence seni
küçümsediğinden!”
O sıcak Afrika gecesi,
kışkırtmanın nicesi!
Uykusu kaçmış Leopar’ın:
“Öf, peki, çağırırım - yarın!”
“Sevinçle gelirim,
kuru yaprak döşersen.”
Yol yapmış Leopar.
Eve dönmüş: “Konuk var!”
Yel başlamış; çıtırtı, derken.
“Hah!” demiş Leopar,
sesinde kıvanç; bu dostluk
güvenilir bir kazanç.
Kapıyı açmışlar: Ateş
dostça uzanmış. Ah!
Leopar’ın canı yanmış;
Ateş üzülüp utanmış.
Ama her yer alev alev!
Çift kaçmış pencereden.
Ev kül olmuş birden.
Ateş üzgün, çekilmiş geri.
Her leopar
lekelerle doğar
o yangından beri. Ner’de?
Ateş’in dokunduğu yerlerde.
Afrika efsanesi. Ne denir?
Yetişkin yanlışından
kuşaklar etkilenir.