Öfke ve nefret...

İsrail, her halde, neden bizden bu kadar nefret ediyorlar diye sormuyordur bu saatten sonra. Gazze’den yansıyan görüntülerden sonra, bu tepkiler nasıl engellenebilir?

Öfke ve nefretin hiçbir sorunu çözmeyeceği kesin. Yaşananların bir kültür ve din çatışmasına dönüştürülmesi, anti-Semitizmin körüklemesi, yalnızca bize zarar verecek. Kör öfke ve nefret dalgaları, dünyanın neresinde yaşıyor olursak olalım, bizim yaşadığımız hayatları da despotik bir zincirle boğmaktan başka bir işe yaramayacak. Akıl böyle diyor da, yüreğe nasıl söz geçirecek?

Tepki yalnızca Türkiye’de, Arap dünyasında değil. Gazze operasyonu başladığından beri değişik Avrupa ülkelerinde de anti-Semitik hareketler gözleniyor. Son 10 gün içinde, yalnızca İngiltere’de bu türden 29 eylem yapıldı, Fransa ve Belçika’da sinagogları hedef alan saldırılar oldu.

İsrail’e, Gazze’de sergilediği vahşet kadar, dünyanın her yerine serptiği öfke ve nefret tohumları için de tepki gösterilmeli. Geçen gün, insanların son sığınak saydıkları BM Okulu’nu da vurup onca masum insanı katlettikten sonra da durup düşünmüyorsa İsrail hükümeti, kendini de yok edecek bir çılgınlığın esiri olmuştur. Batılı gazetecileri Gazze’ye sokmazken de, “tarafsız” ve daha inandırıcı olacak gözlemcilerin anlatacakları insan hikâyelerinin Batı’daki desteğini daha hızlı eriteceğinden korkuyor olsa gerek.

Haaretz, dünkü başyazısında, BM okulunun vurulmasının vahim bir “komplikasyon” olduğunu ve hiçbir askeri operasyonun yakasını bu türden bir komplikasyondan kurtaramayacağını yazdı. Dünyanın en modern silahlarına sahip ordularından biri, operasyonu ikinci haftasına girmesine karşın, henüz hedeflerine yaklaşmış olduğunu bile söyleyemiyor. Artık, geçen her gün ve saat, kendi askeri kaybı ne kadar büyük olursa olsun, Hamas’a yarıyor.

Amaç Hamas’a diz çökertmek ve İsrail tanklarının açtığı yoldan El Fetih’i Gazze’ye yeniden getirmekse, geçmiş olsun. Bunca vahşetten sonra böylesi bir dönüş El Fetih için ancak intihar olacak ve eğer Hamas çökertilebilse bile, yeri ancak çok daha radikal bir başka örgüt tarafından doldurulabilecektir.

“Şimdi, İsrail için tehlike, askerlerinin Gazze’nin yoğun nüfuslu kentsel alanlalarında boşa pedal çekmeleri ve bunun da hükümeti daha fazla toprak almaya teşvik etmesi. Bu hem İsrail askerleri hem de teröre bulaşmamış Filistinliler arasında daha fazla kayıp, Gazze’nin sivil nüfusu için daha fazla felaket ve İsrail’in uluslararası desteğinde daha büyük bir çöküş demek. Zaman geçtikçe operasyonun ilk gerekçesi erozyona uğrayacak ve unutulacak.”

Haaretz’in başyazısından İsrail hükümetine yapılan bu uyarı gerçekleşmeye başladı bile. Suskun Obama bile konuştu; “Gazze ve İsrail’de sivil can kaybı benim için derin endişe kaynağı” diyerek ve iki tarafın kayıplarını “eşitleyerek” de olsa!

Obama ve diğer suskun Batılı liderlerle kıyaslandığında Başbakan Erdoğan son derece sert ve net konuşuyor. Aslında, muhalefette söylediklerini düşününce, ondan sert sözlerden çok somut adımlar beklemek gerekiyor.

Şimdilik, onu yapan tek lider Hugo Chavez. “İsrail hükümetini katil ve soykırımcı ilan etmek gerekir” deyip, dünyaya “ayağa kalkma” çağrısı yapmakla da yetinmedi, İsrail temsilcilerini ülkesinden çıkardı.

İsrail saldırganlığı öyle öfke ve nefret yayıyor ki dünyaya, burada Ergenekon operasyonu dolu dizgin giderken, TRT Kürtçe konuşmaya başlayıp Cemevi’nden yayına geçerken, Nâzım Hikmet vatandaşlığa dönüp bizi onurlandırırken bile, insan başka şey konuşamaz oluyor!