Emekli orgeneraller gözaltında

Siz dünkü gözaltılardan sonra Türkiye’nin demokratikleşme yolunda bir adım daha attığını hissettiniz mi? Ben hissetmedim. “Darbeci olduğu” iddia edilen emekli generallerin ve öteki iki gıcık tipin gözaltına alınması solcularda bir “zevk” duygusu yaratmış olabilir, doğaldır ama asıl önemli olan bu olayın ne anlama geldiği...

Tabii ki olumlu yanları var. Boru değil, “darbecilik” iddiasıyla emekli orgeneraller gözaltına alınıyor, neredeyse ‘rüyada mıyım, biri beni çimdiklesin’ diyeceğiz ama ben baştaki soruyu yine soracağım: Demokratikleşme yönünde bir adım daha attığımızı hissediyor musunuz? Düşünüyor musunuz demiyorum hissediyor musunuz diyorum, çünkü böyle “düşün düşün b..... işin” durumlarında hisleri insana doğru yönü gösterir, ben öyle inanıyorum.

Acaba neden demokratikleşme yönünde bir adım attığımız gibi bir hissim yok, hatta neden bu gözaltı haberleri bende alttan alta adını koyamadığım bir rahatsızlık hissi uyandırdı? Acaba AKP’nin aslında demokrasiye inanmadığı, demokrasiyi kendi amaçları doğrultusunda kullanmaya çalıştığı, hatta aklı sıra çaktırmadan polis devletine doğru gitmeye çalıştığını düşünmem mi bende bu rahatsızlık hissini uyandıran? Yok, bunun payı var belki ama tam olarak bu da değil. Ne peki, neden bir yanıyla rahatsız oldum?

Acaba cumhuriyet öğretmeni bir annenin çocuğu olarak şuuraltında asker vesayetine alışmışlığım mı? Yoksa TSK etkin olmazsa Türkiye’de kan gövdeyi götürür diye mi düşünüyorum? Ya da “şimdi TSK çok kızacak, yandık valla” korkusu mu?

Bunların hepsinin bir miktar etkisi olabilir ama asıl neden sanıyorum şu: Ben mevcut rejimin alternatifleri içinde bu toplumu daha aydınlık yarınlara götürecek bir güç göremiyorum. Evet göremiyorum. Çünkü böyle bir güç benim bilebildiğim kadarıyla ancak ve ancak soldan gelebilir. Ne var ki Türkiye’de böyle bir sol yok. Evet, Türklerin solu dedim, bence ihtiyacımız olan budur ve bence Türklerin soluna en çok da Kürtlerin ihtiyacı vardır. Olamıyor işte. Ben dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum: Mevcut sol cemaatler bunun gelişmesini engelliyor.

İşte dünkü gözaltılar bana bunları düşündürdü ve hissettirdi. Ben “nihayet hukuk, nihayet adalet, nihayet demokratikleşme, nihayet darbeciler gözaltında” diye pek sevinemedim. Hoşuma gitti belki ama rahatsız da oldum. Rahatsız olmamdan da rahatsız oldum ve içimi karıştırıp bulabildiklerimi sizinle paylaşmaya çalıştım.