Yanan ev

Hukukta hayvanların “mal” olarak kabul edildiklerini biliyoruz.
Yazar Gary Francione, yanmakta olan bir evde yalnızca tek bir şansımız olsa idi evin köpeği ile çocuğu arasında kalan kimsenin en ufak bir tereddüt geçirmeden çocuğu kurtaracağını, ancak iki insan arasında kalındığında durumun büyük değişiklik gösterebileceğini söyler.
Bu, biyolojide iyi bilinen bir durumdur ve özel bir seleksiyon biçimidir.
Çok farklı biçimleri uzun yıllardır tartışılır.
Yangında en son kurtarılacak olanlar onlar olsa da bu, hayvanların sömürülmesinin kurumsallaşmasının bir hak olduğu anlamına gelmez diyor yazar.
Notos dergisi son sayısını hayvan haklarına ayırmış.
Hayvan Hakları Federasyonu Başkanı Ahmet Kemal Şenpolat;
“Ya konuşabilselerdi acaba onları yiyebilir miydik?” diye soruyor.
Amerikalıların sevgi hayvanları olan kedi ve köpeklerin bakımı için yılda 20 milyar dolar harcarken, aynı Amerikalıların aynı yılda 8 milyarın üzerinde hayvanı yemek amacı ile kestiğini yine Notos’un satır aralarında öğreniyoruz.
Amerika’nın bir numaralı sorununun şişmanlık olduğu söylenegelir.
Bizim bu sayısal verileri tutmamız gereksizdir.
Et pahalıymış denip ithal ete, süte ve dahi bala geçit veren iktidar nereden ve nasılsa böyle bir duruma karşı hazırlıklı olan firmalardan yine her nasılsa kendine fikren ve dahi zikren en yakın olana et pazarlama izni verdi.
Trilyonlar konuşuluyor da yeni para ile konuşulduğu için pek anlaşılmıyor.
Ama zaten kıyım kıyım kıyılmış hayvancılık Türkiye’de eriyip gidiyor.
Ben bazen Türkiye’de zorunlu vejetaryenlikten bahsederim.
Biz bulgur ve çorba ile büyümüş zinde ve dinamik gençleriz.
Amerikalı hayvan hakları savunucularından ayrıldığımız noktalardan birisidir bu.
Çünkü bizde, en et yiyecek babayiğitlerin topu, Amerika’da ancak bir haftada yeneni ömrü boyunca tüketemez.
Bu durumda biz dikkatimizi daha acil ölçekte hakkı yenen başka türlere çeviririz.
Et ucuzlayacakmış ve dahi kesim hayvanlarının haklarını savunmak sırası artık gelmiştir demeyin.
Etin, sütün fiyatını kırmak bir işe yaramaz.
Darın en dar gelirlisi zaten protein ihtiyacını üfürükçülerden temin ediyor. Cebinde bir kuruşu yok ki.
5. sınıf mezbahalarda ucuz yollu kesilecek çelimsiz ve hormonlu hayvanların etleri, çilekeş ömürleri sona erip kıyıldıktan sonra pazarlanacak yakında.
Hayvan mal olmayı sürdürecek.
İnsan da mal yerine konacak.
Tüm bu kepazelikten geriye kuzu kuzu yüzümüze bakan bir çift kesime hazır kara göz ve ona acıyarak bakan bir çift yetersiz beslenen çocuğun gözü kalacak.
İşte şimdi bu “yanan evde” siz karar verin.
Hangisini kurtaracaksınız?