28 Şubat hafif darbesi

Eski Çok Darbeli Parlamenter Demokratik Sistemin son askeri müdahalesi olan “28 Şubat Post-Modern” darbesinin üzerinden 21 yıl geçmiş bulunuyor. Siyasi tarihimize adı “28 Şubat Süreci” olarak tescil edilen geçen yüzyılın son darbesinin, entelektüel camiada başka bir adı vardı:

“İslamcıların 12 Eylül’ü…”

İktidardaki Refah Partisi- Doğru Yol Partisi Koalisyonu’nun (Refah-Yol) iktidardan indime operasyonu 28 Şubat 1997 günü Ankara’da yapılan Milli Güvenlik Kurulu toplantısıyla başlamıştı.

O gün (28 Şubat 1997 Cuma) biz İstanbullu bir grup gazeteci İstiklal Caddesi üzerindeki bir lokalde toplanmıştık. Yemekli davetin sahibi Yurttaş Girişimi’ydi. Konusu ise bir aydır sürmekte olan “Sürekli Aydınlık İçin 1 Dakika Karanlık” eylemi hakkında bizlerin fikrini almaktı. Her gece saat 21.00’de ev ve işyerlerinin elektrikleri 1 dakika süreyle yanıp sönüyordu. Eylem bir ay süre için hedeflenmişti. Şimdi soru şuydu:

-Ne yapmalıyız? Tamam mı, devam mı?

O geceden aklımda iki gazetecinin sözleri aklımda kaldı. Birinci Fatih Altaylı’ya aitti. Eylemin devam etmesinden yana olduğunu kendine özgü üslubuyla şöyle ifade etti:

-Benim bir gazete köşem (Hürriyet) bir radyo programım (Radyo D) bir de televizyon programım (Teke Tek) var. Siz bitirseniz bile ben devam edeceğim.

Son cümlesiyse tarihiydi:

-Bu işin bokunu çıkarana kadar gideceğim!..

Diğeriyse Ayşenur Arslan idi. Bizler orada dünyadan ve Türkiye’den habersiz neşeli demokrasi amaçlı toplantımıza devam ederken Ayşenur’a bir haber gelmişti:

-Arkadaşlar mesleğimle ilgili bir bilgi vermek istiyorum… Şu anda Ankara’da bir darbe oldu!

Oluşan sessizliği Tuğrul Eryılmaz yaygın medyanın haberciliğine iğne batırarak bozdu:

-Ama önce reklamlar!

Ankara’da sürmekte olan Milli Güvenlik Kurulu toplantısı o saatlerde sona ermişti. Hükümete tavsiye edilen 18 kararın pek çoğu Refah Partisinin temel değerleri tersyüz ediyordu. Bu kararların uygulamasını Refah Partisini yapması demek kendi kendisini imha etmek anlamına geliyordu. Başbakan Necmettin Erbakan devam etmekten bu kararları uygulamaktan yana görüntü veriyordu. Hatta iki gün sonra Mehmet Barlas’a “askerler beni seviyor” diyecekti. Bunun üzerine Barlas acı gerçeği bütün çıplaklığıyla yüzüne karşı söyleyecekti:

-Siz devrildiniz Sayın Erbakan!..

Bu özel bilgiyi Mehmet Barlas İZTV’de yaptığım “Yüzyılın Son Darbesi” belgeselinde kameralarımıza söyledi.

Zaten kısa süre sonra Refah Partisi kapatıldı. Yerine Fazilet Partisi kuruldu. Sonra o da kapatıldı. Recep Tayyip Erdoğan İstanbul Belediye Başkanlığından alınıp Pınarhisar Cezaevine konuldu. İmam Hatiplerin orta kısmı kapatıldı. Kamusal alanda türban takmak yasaklandı.

İslamcılar kendi 12 Eylül’lerinde işte bu kadar büyük çileler çektiler.

28 Şubat’ın yirmi birinci yıl dönümünde günümüz Türkiye’sine bakınca (siyasi parti liderleri yıllardır hapiste, cezaevlerinde 263 bin kişi var, bu sayının 70 binini üniversite öğrencileri oluşturuyor, 6081 akademisyen üniversiteden uzaklaştırıldı, 41 bin 705 öğretmen okullarından atıldı, 650 bin kişi denetimli serbestlikle yarı- özgür) çok naif kalmıyor mu?

İslamcılar açısından post-modern darbenin çıtası bir hayli düşük kalmıştı. O yüzden şu ad daha uygundur:
-28 Şubat hafif darbesi..!