alt-J’in üçüncü yolu
Hatırlarsınız, Leeds çıkışlı grubun ilk stüdyo albümü An Awesome Wave yayımlandığında çok büyük etki yaratmıştı. İngiliz dergilerinin ‘Radiohead ile Pink Floyd arasında bir albüm’ dediğini hatırlıyorum. Önemli ödüllere ulaştılar, bir anda majör festivallerin ağır konuklarından oldular. İşte tüm bunlar onlara dair beklentileri çoğaltan etkenlerdi. Yeni albümleri Relaxer bu beklentilerin altında kalıyor.
Matilda için yaptıkları şarkıyı bir yere koyun. Yazıya başlarken sadece ilk albümlerini belirttim, şimdi hemen 2014 çıkışlı iki numaralı kayıtları This Is All Yours’u da ekleyeyim. Kusursuzdu. Kalabalık karakterlerin arasında ilerleyen ama asla kaybolmayan bir roman gibiydi. Birkaç yıl önce Küçükçiftlik Park’taki konserlerini izlerken de o romanın bir karakteri gibi hissetmiştim kendimi. Her iki albümden de çaldılar, gevezelik yapan dinleyici kitlesine rağmen iyi bir performans sergilediler.
Sahne sonrası bindiğim dolmuşta kendi kendime konuşurken hâlâ konserdeydim. “Bu akşamı not et.”
Bugüne gelelim. Bu satırları yazarken grubun üçüncü uzunçaları Relaxer kulağımda dönmeye devam ediyor. Berbat değil, bu sekiz şarkıya berbat demek için dünyanın en acımasız insanlarından olmanız gerek. Altı numaralı Adeline vurucu final anlarından oluşuyor. İkinci sıradaki In Cold Blood sakin ve agresif olmayı aynı anda başaran bir sound ihtiva ediyor. Açılış 3WW ise ekibin en iyi yaptığı işi, perdeyi yavaş yavaş kaldırıp merak uyandırıcı başlangıcı simgeliyor. Ancak Joe Newman, Tham Green ve Gus-Unger Hamilton üçlüsünün daha önce neler ürettiklerini bilen birisi bu albümün içinde kendini çok mutlu hissedemez. Şu an çok mutlu değilim.
Alt-J büyük oynamak istiyor Relaxer’da. Alternatif cenahın içinde yeterince büyüdüklerini ve artık sıranın stadyum grubu olmaya geldiğini düşünüyor olabilirler. Bunu anlayabiliyorum. Bu ay başlayıp aralık ayına kadar sürecek dünya turnesinde Los Angeles, Moskova, Paris ve Mexico City gibi şehirlere uğrayacaklar.
Akılda kalıcı pop melodileriyle ve etkisiz sözlerle bu turne yoluna çıkmak strateji açısından doğru bir adım olabilir. Ama alt-J müziğinin farklı dinamikleri var. Hikâyecidir, folk’un detay kanadından güç alır, basit olanla idare etmez. alt-J’i alt-J yapan bu dinamikler Relaxer’da yok denecek kadar az.
