Atölye Portakallık'ta hayaller gerçekleşecek

NEVZAT ÇAĞLAR TÜFEKÇİ

Tiyatro, sinema, dizi ve seslendirme sanatçısı Tilbe Saran, Muğla’nın Ula İlçesi Portakallık Köyünde yaklaşık 15 yıldır kullanılmayan ahırı tiyatro atölyesine dönüştürmelerinin öyküsünü anlattı.

• 15 yıldır kullanılmayan bir ahırı tiyatro atölyesine çevirmek, nasıl bir süreç izledi?

Bu konudaki en büyük şansım arkadaşım ve ortağımın sıradışı bir mimar olması. Engin İyimen oradaki her tür yapı parçasına sonsuz bir saygı ve sevgiyle yaklaştı. Bizimle çalışan ustalar da çok şey öğrendi diye düşünüyorum onun bu yaklaşımından. Önce yapılar söküldü, çivilerine kadar ayrıştırıldı, tek tek onarıldı ve yeniden yerlerine yerleştirildi. Zaman ve ekonomik imkânlarımız da sonsuz olmadığı için tadilat işlerimiz biraz uzun sürdü. Ancak dördüncü yazın sonunda stüdyoyu tamamlayabildik.

• Bu süreçte çevrenizden herhangi bir yardım ve destek aldınız mı?

Hiç kimseden, hiçbir yardım almadık. İki kadın işlerin üstesinden gelmeye çalıştık. Stüdyo ortaya çıkınca planladığımız etkinliğimizi Muğla Belediyesi ile paylaştık. Kentin sorunlarına farklı bir yöntemle, gönüllü vatandaşların çözüm ortağı olmalarını sağlayacak bir olanak sunan forum tiyatro eğitimi, başkanın ve kültür dairesinin de ilgisini çekince bu atölye çalışmasını birlikte koordine ettik. Umarım bu işbirliği verimli bir biçimde devam eder.

• Atölyenizdeki çalışmalara kimler katılabilir?

Atölye Portakallık’ta, sadece forum tiyatro çalışmaları değil, pek çok farklı alanda buluşmalar düzenlemeyi hayal ediyoruz. Sağlıklı gıdaya ulaşabilmek için permakültür atölyesinden, ekşi mayalı ekmek yapmaya, sinema sohbetlerinden, seramik atölyesine, klasik müzikten jazza, tiyatrodan mimariye kadar farklı alanlardan hem yetişkinler hem de çocuklar için günü birlik veya 2-3 günlük atölyeler, sohbetler düzenlemeyi ve bu güzel, tatlı bahçeyi birlikte yenilen, içilen, sohbet edilen bir agora, bir meclis, bir buluşma mekânına dönüştürmeyi istiyoruz...

• Atölyenizin hedefleri ve oyunlarıyla verilmek istenilen mesajlar neler?

Bu dünya hepimizin. Gelecek kuşaklara daha adil bir dünya bırakmak için hepimizin sorumluluğu var. İşte bu minik bahçe iyi şeyler düşünen, isteyen ve iyi şeyler yapan insanların, birbirlerinden ilham aldıkları ve iyi şeylere vesile olacakları bir durak. Burası ‘göğe bakma durağı’.

Biz bir ilkbahar günü belimize kadar gelen papatya ve gelincikler içinde, portakal çiçeği kokularıyla başımızı döndüren bu bahçeyi bulduğumuz andan beri kurduğumuz hayallere, tüm dostlarımızı ortak ettik, onlar da bize el verdiler, kimi çaydanlık yolladı, kimi çarşaf, kimi tabak, kimi yatak... Komşularımız da eksik olmasınlar bizi bağırlarına bastılar. Burası artık hepimizin.

Burada birlikte şarkılar söyleyip, şiirler okuyacağız, birlikte ekip birlikte biçeceğiz... Birlikte hayaller kurup, birlikte gerçekleştireceğiz…