Başı göğe eren ozan

40 yıl düşünsem, uçakla ilgili bir yazı yazacağım aklıma gelmezdi. E uçağı cümle içinde kullanarak büyümedik tabii. Uçak bizim için haber değeri olan bir şeydi. İlkokuldayken sınıfta Almanya’dan gelmiş arkadaşlar vardı, onlara Almanya’yı değil, uçağı sorardık. O zaman uçak şimdiye çok daha lüks bir şeydi. Ben ilk kez uçağa bineceğimde, saçıma fön bile çektirmiştim, (yaş 12) uçağa binmenin de bir adabı olmalıydı. Koskoca uçağa öyle otobüse biner gibi saçımı arkadan toplayıp binemezdim! Bilet kesen görevli kıza da önceden planladığım üzere, “Benim koltuk tekerlek üstü olmasın” diyerek berbat esprimi yapmıştım. Kız da “Saçınız çok güzel olmuş” diye bir güzel dalga geçmişti benimle. Evet saçımı aslan başı modeli yaptırmıştım. Ama o zaman o modaydı. Yerin dibine girdikten sonra uçağa binip bulutların üzerine yükseldim.

Aradan geçen 18 yıl içinde bende uçak adabı falan kalmadı. Geçen hafta, saçım süpürge olmuş vaziyette Almanya uçağına bindim. Ön koltuğun sırtına monte edilmiş ekrandaki müzik seçeneklerinden halk müziğini seçtim. Arif Sağ olur, Neşet Ertaş olur, Ali Ekber Çiçek… Açılın bulutlar şaha gidelim! Acaba kimi dinlesem diye düşünürken ekran açıldı. Halk müziği kategorisinde sadece Uğur Işılak var. Yanlış gördüm herhalde. Mönüye geri dönüp tekrar halk müziğini seçtim: Uğur Işılak. Ekranı kapatıp açtım: Uğur Işılak. Başka da kimse yok bu kategoride. Uğur Işılak’ın iki albümü. Ben o an türbülansa girdim.

Türk Hava Yolları- Dış hatlar uçağı- Halk müziği kategorisi- Uğur Işılak

AKP Seçim Kampanyası- Seçim şarkısı- Miting solisti- Uğur Işılak

Denklem gayet net aslında. Ama insan gene de o an Uğur Işılak karşısında olsun, ona bakıp, “sana mı kaldı?” desin istiyor. Memleketin türkülerini dinlediğimiz kim varsa hepsine ayıp edilmiş gibi geliyor. Yok canım, sırf Recep Tayyip Erdoğan’ın seçim kampanyasında yer aldı diye adama ulusal havayollarında memleket türkülerinin tek temsilcisi titri vermiş olamazlar. Çok paranoyak oldum. Hiçbir şeyimiz normal değil ki, yediğimiz zeytin bile 8 sütuna manşet oluyor.

Sıradan olması gerek her şey bizim için bir mücadele konusuna dönüşüp haber değeri taşımaya başlayınca, normal şeylerde de bir tuhaflık arar hale mi geldik acaba? Uğur Işılak, Almanya’da yaşamış, o yüzden mi Almanya uçağındaki tek halk müziği “sanatçısı” diye düşündüm bir an. İyi de, Neşet Ertaş da Almanya’da yaşamış… Neşet Baba olaydı…

İnşallah uçaktakiler, bakalım neymiş bunların müziği diye merak edip halk müziği kategorisini seçmez. Bir Alman, bir Fransız mesela, halk müziği diye açıyor: Uğur Işılak. Ay vallahi Avrupa’ya rezil olduk!

Adama da kızacak bir şey yok. Tercihini yapmış, karşılığını almış. İşte böyle canlar, Erdoğan’a hizmet eden her manada saygınlık kazanır, yükselir. Bulutların üstüne çıkar da uçaklarda memleketi bile temsil eder.

Demek;  “Erdoğan, Erdoğan, Bu milletin adamı, Erdoğan Erdoğan, Bu milletin adamı” diye şarkı yazıp söyleyince halkın adamı oluyorsun. Hizmet etme- bulma dünyası.

Işılak, 2010’da Feyza Tanık’a verdiği röportajda şöyle demiş: “2001-2002’yi unutanlar 2010’u anlayamaz. ‘ne yaptı ki’ diyor ne yapmadı ki! Altında araban var, ‘şimdi para yetmiyor’ diyor… ‘Bir tanesinde oturur bir tanesini kiraya veririm’ dedin ikinci evi aldın taksit ödüyorsun. Yine ‘eskisi gibiyim, hep sıkışıyorum’ diyor. Ama eskiden ne iki evin ne araban vardı.”

Halk müziğinin geldiği nokta: “Bir dost bir post yeter bana”dan “İki evin, bir araban var, daha ne istiyorsun”a…

CNN Türk’e verdiği bir röportajda Erdoğan için yaptığı şarkılardan bahsederken “Ozandan bir teşekkürü hak etmiyor mu? Sanatçıdan bir teşekkürü hak etmiyor mu?” deyip eklemiş: ‘’Ben şu anda muhalif olan bir liderin yanında yer alıyorum. Ve muhalif olan bir ozanım.”

Ali Ekber Çiçek’e bir solist demiş ki, “sabahları sesim kötü oluyor ama bir yumurta içsem düzelir.” Ali Ekber Çiçek de demiş ki, “yumurtayla ses güzel olsaydı tavuğun götü bülbül olurdu.” İktidara muhalif demekle muhalif olunsaydı, seçim kampanyatörleri halk ozanı olurdu.