Binlerce ameliyat teknikeri iş bekliyor

Rıfat Kırcı

20 bin ameliyathane teknikeri işsiz. Ameliyathanelerde etkin şekilde görev alabilecek teknikerler salgın sürecinde gönüllü olmalarına rağmen işsiz şekilde beklemek zorunda kaldıklarını belirtiyor. Çalıştırılmaları tamamen hastane inisiyatifine bırakılan teknikerler, ameliyathanelerin tekniker bulundurma zorunluluğu olmasını istiyor.

Ameliyathane Cerrahi Sağlık Teknikerler Platform Başkanı Rıdvan Taş, “Alımlara çok düşük kontenjanlar veriliyor, binlerce arkadaşımız işsiz ama 10 kişilik alımlar yapılıyor” dedi.

53 ÜNİVERSİTE HER YIL MEZUN VERİYOR

Hastanelerde kendi görevlerinin hemşirelere yaptırıldığını ve görev tanımlarının muğlak olduğunu belirten Taş, sorunlarını şu şekilde anlattı: “Ameliyathane Teknikerliği 2002 yılında kurulan bir bölüm ve 53 üniversitede bu alanda eğitim veriliyor. 2012’ye kadar bölümün adı Cerrahi Teknikerliği iken daha sonra Ameliyathane Hizmetleri adı altında eğitim vermeye başladı. Aslında aynı şey. Eğitim aldıktan sonra staj dönemi olur. Ameliyatlara girilir, vakalara dahil olunur. Ama mezun olduktan sonra ise sorunlar başlıyor. Görev tanımımız yoruma dayalı. Hekimin uygun gördüğü zamanda ameliyathanede görev alabileceğimiz belirtiliyor.”

Bazı hastanelerde teknikerlerin ameliyathane hemşireleriyle aynı statüde olduğunu aktaran Taş “Ameliyathanede doktorlar steril alan içinde çalışır. 1 personel de ameliyathaneyi düzenler, malzemeleri getirir, pozisyon verir. Birçok hastanede ameliyathane teknikerleri vakaya dahil oluyor, ameliyata giriyor, vakaya dahil oluyorlar, ameliyathane hemşiresiyle aynı statüde. Ama bazı yerlerde de ameliyata dahi alınmıyorlar. Bizim talebimiz her ameliyathanede tekniker zorunluluğu bulundurulması” şeklinde konuştu.

HİÇBİR HASTANEDE TEKNİKER ALIMI YOK

Şu anda işsiz olan ameliyat teknikeri Ayşe Mine Konukçu ise hiçbir hastanede iş bulamadığını, iş ilanı dahi açılmadığını söyledi. Konukçu, “Devlet kadro açmıyor, özel hastanelerde de iş imkânımız pek yok; çünkü bizi temizlik personeli olarak görüyorlar. Bizler anatomi, fizyoloji, ilk yardım, tıbbi terminoloji, cerrahi hastalıklar eğitimi aldık. Hemşireye kendi görevini yaptırsınlar, bize de kendi görevimizi versinler. Senelerdir bunun için mücadele ediyoruz” ifadelerini kullandı.

Birçok yere iş başvurusunda bulunduğunu ancak hiçbir yere kabul edilmediğini belirten Konukçu şöyle devam etti: “Yeni mezun ve tecrübesiz olduğum için beni işe almak istemediler. Ben stajımı yaptım. Bir okul döneminde de uygulamalı ders gördüğümüz için ameliyathanede okul stajı yaptık. Ankara’dayım, burada birçok özel hastane var. Ancak hiçbir hastanede ameliyathane teknikerliği için alım yok.”

PANDEMİDE BİLE GÖREV VERMEDİLER

Pandemi sürecinde gönüllü olarak aktif görev almak istediklerini ancak boşta bekletildiklerini dile getiren Konukçu, “Her şey maddiyat değildir. Sahada çalışan personel arkadaşlarımız çok yorgun. 10-11 aydır sahada pandemiyle baş başayız, mücadele ediyoruz. İş yükünü paylaşabilirdik. Sürekli nöbet almak zorundalar, serviste çalışıyorlar. Biz bu dönemde yanlarında olmak istedik, hâlâ da istiyoruz. Kendimizi göstermekten ziyade yararlı olmak istiyoruz. Biz kendimiz sahada olmak istiyoruz ama izin vermiyorlar” dedi.

BABAM EMEKLİ OLMASINA RAĞMEN İŞ ARIYOR

Gelecek kaygısı yaşadığını ve işsizlikle baş etmenin çok zor olduğunu vurgulayan Konukçu, “Benim babam emekli olduğu halde iş arıyor. Onlara bakınca üzülüyorsunuz” diye konuştu ve ekledi: “Onlar bin bir emek ve çabayla bizi okutuyorlar, onların da sizden bir beklentisi var. ‘Kızımızı, oğlumuzu okuttuk, onlar da artık bize yardımcı olsun, destek olsun’ diye bekliyor. Ancak onlar da sizin durumunuza üzülüyor. İş bulamıyorsunuz. Strese giriyorsunuz. İş başvurusuna gidince ‘Tecrübeniz yok, sizin mesleklerinizi başka insanlar da yapıyor, temizlik personeline yaptırıyoruz sizin işinizi’ gibi cevaplarla karşılaşıyorsunuz. Bu sefer siz üzülüyorsunuz, siz üzülünce aileniz de üzülüyor.”

HAYALLERİMİZİ ELİMİZDEN ALDILAR

Psikolojik olarak çok yıprandığını belirten Konukçu, son olarak şunları söyledi: “İşsizlik gerçekten çok zormuş. Bunu yaşayınca öğreniyor insan. Maddi olarak da sıkıntılar oluyor. Bir şey almak istiyorsunuz. Ailenizden para almakta zorlanıyorsunuz. Şu an 23 yaşındayım ben ve ailemden para isterken utanıyorum. Hiçbir şekilde para istememeye çalışıyorum. Hayallerimizi, geleceğimizi elimizden aldılar. Hiçbir genç arkadaşımıza gelecek kaygısı yaşatılmamalı, gerekli istihdam sağlanmalı. Çünkü gelecek kaygısıyla yaşamak çok zor.”