Bir zamanlar Batı'da

‘İntikam’ adı üstünde bir intikam filmi. Adaletin olmadığı bir dünyada, şiddete maruz kalan kahraman tek başına kötüleri yener ve intikamını alır. Genellikle, gerici ve faşizan filmler vardır bu kategoride. En klasik örneği Charles Bronson’un baş rolünde oynadığı Death Wish serisidir.

Merkezde toprak var
“İntikam”ın öyküsü benzer nitelikte olsa da, film, ne gerici ne de faşizanmış izlenimi veriyor. Film, kötülüğün merkezine toprak (arazi de denilebilir) yağmasını koyuyor. En başta, Kuzey Amerika topraklarının yerli halkın soykırıma uğratılarak Beyaz Avrupalılar tarafından ele geçirilmesi var. İkinci sırada ise Beyaz Avrupalı sermaye sahiplerinin, küçük çiftçilerin topraklarına şiddet ve desise ile sahip olması. Bugün Türkiye’de de ve dünyanın birçok yerinde de süregittiği gibi.
Sermayenin tetikçisi Henry, bir zamanlar iyi bir adammış. Yerlileri katlettiği dönemde, ruhunu da kaybetmiş, insanlıktan çıkmış. Jon ise Almanya-Danimarka Savaşı’nın ardından harap olmuş ülkesini terk edip Yeni Dünya’ya göç etmiş bir Danimarkalı. Amerika’ya göç ettikten yedi yıl sonra nihayet karısını ve oğlunu da yanına getirdiğinde, Jon’un yolu, Henry’nin adamlarıyla kesişir. Ve Jon’un başına gelmedik kalmaz. Kaçmaya çalışsa da kaçamaz. İntikamdan başka çaresi kalmaz.

Çıkarların esiri olmak
Jon’a sadece başka bir mazlum, hayatı boyunca şiddete maruz kalmış, dilsiz bir kadın yardım edecektir. Diğer kasaba sakinleri, başta belediye başkanı ve rahip/şerif olmak üzere, korkularının ve çıkarlarının esiri olacaktır.

“İntikam”, western kalıplarını iyi kullanan, hikayesini düzgün anlatan ve şiddetten zevk almamızı, bir ölçüde frenlemeyi de başaran bir film. Sonuçta, filmin anlattığı, bireysel bir adalet arayışı öyküsü. Jon’un da nihayetinde Amerikan Yerlilerinin topraklarına yerleşen bir Beyaz olduğu gerçeği de filmde sorgulanmıyor. Filmde Amerikan Yerlilerinden kalan tek iz, mazlum kadının yüzünde bıraktıkları faça izi. Yani Yerliler de şiddetleriyle, hem de bir çocuğa uyguladıkları şiddetle varlar filmde.

Fakat arada sırada fazla ince düşünmeyi bırakıp filmin keyfine varmakta yarar var. Bütün kötüler olmasa da, hatta en baştaki büyük kapitalistin kılına bile dokunulmasa da, onun köpeklerinin yenilgisini izlemek bir zevk. Keyfini çıkarın, “İntikam” iyi bir western.