Bırak demini alsın biraz

TUĞÇE ISIYEL / tugceisiyel@gmail.com
Psikolojik Danışman/ Psikoterapist

“Şimdi o adam yine hayatıma girse bu sefer kıskanmam” diyorsun. “O ilişkiyi onu kıskanarak bu denli mahvetmezdim” diyorsun. Ama kıskanmamayı o adamı kıskandın diye anlıyorsun.

“Şimdiki aklım olsa üniversite tercihlerini yaparken o bölümü yazmazdım” diyorsun, halbuki o bölümün zorluğunu o bölüme girdiğin için biliyorsun.

“O arkadaşımın kalbini boşuna kırmışım” diyorsun. Bu yalnızlığı yaşamasaydın, o arkadaşının kalbini yine kırardın biliyor musun.?

“O kadın hayatımdayken keşke bu kadar yalan söylemeseydim” diyorsun. O kadın seni yalanların yüzünden terk etmeseydi, yalan söylememen gerektiğini asla fark etmeyecektin, bilmiyorsun.

“Kedisiz bunca yıl nasıl yaşamışım” diyorsun, kedin olduktan sonra bunu anladığını unutuyorsun. Şimdiki aklınla önceki aklın savaşı bu.

Ve bu savaşın kazananı asla yok.

O zamanın gerçekliği, o zamanki sen, o zamanki şartlar başkaydı, şimdi başka…

Şimdiki aklınla o yaşadıklarını yaşamayacaktın zaten.

Bunları önceki aklınla yaşamasaydın, şimdiki aklın diye bir şey olmayacaktı.

“Annem beni yetiştirirken ne çok hatalar yaptı” diyorsun.

“Babamdan ne çok çektim, bu adam sonradan böyle sakinleşti” diyorsun.

Çocukluğunun anne babasıyla şimdiki anne babanı karıştırıyorsun birbirine.

Tıpkı önceki senle şimdiki seni birbirine karıştırdığın gibi.

Çocukluğunun anne-babasıyla olan kavganı, şimdiye sürüklüyorsun.

Annen baban da o uzun yıllar önce bıraktığın insanlar değil, bilmiyorsun.

Geçmişine gerekirse öfkelen, bağır, çağır ama sonra oturun 2 tek atın birlikte. Anlamaya çalışın birbirinizi, sarılın ve sonra dostça ayrılın. Alma geçmişinin ahını. O ahı lanete çevirme. Velev ki çevirdin, o lanetin hayatına bağdaş kurmasına izin verme. Canım John Berger’in şu lafını da yaz bir yere; “Geçmiş içinde yaşanacak bir şey değildir. Eyleme geçerken içinden bir şeyler çekip çıkarttığımız bir sonuçlar kuyusudur.”

Günler bile hep cumartesi değil, sen nasıl aynı sen olarak kalabilirsin ki…

Düşüncen değişiyor, hayat değişiyor, önceliklerin, duyguların değişiyor.

Ya hiç bir şey değişmeseydi. İşte o zaman hapı yutmaz mıydık bir düşün.

Evet yıllarını geçirdin o adamla. Nasıl da arkasına dönüp bakmadan gitti.

Evet o kadınla çocukluk arkadaşıydınız siz, yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmezdi. Ve şimdi yanında yok, üstelik nasıl da eften püften bir sebeple yok.

Evet canın ciğerindi o senin ve nasıl da kırdı kalbini, en zayıf yerinden vurdu seni.

O marketten aldığın süt var ya hani üzerinde son kullanma tarihi yazan. Hah işte ilişkilerin de son kullanma tarihleri var, ne yazık ki üzerlerinde yazmıyor, zamanla anlaşılıyor.

Eğer bu son kullanma tarihini es geçersen sütten zehirlendiğin gibi o ilişkiden de zehirlenirsin, bunu biliyorsun değil mi?

Hırpalama kendini, yorma kalbini.

Öp o hatalarını, deneyimlerini, geçmişindeki her şeyi..

Seni şimdiki sana taşımış diye teşekkür et onlara. Şimdiki seni de sev bi zahmet.

Kendinden başka neyin var ki… Bir sürü şeyinin var olduğunu düşünüyorsun belki ama onlar sen olmadan çok anlamsız değiller mi?

Bak önüne. Devam et. Bekleme yapma geçmişinde.

Geçmişinin bir bekçiye ihtiyacı yok.

Bazen hayatın duruyormuş gibi geliyor ya.

Sanki hayatında hiçbir şey olmuyormuş gibi. Söyleyecek sözün bitmiş gibi. Bakacak gökyüzü tükenmiş gibi.

Beklediğin o iş teklifi bir türlü gelmiyor, o kadın ya da o adam hayatına bir türlü girmiyor, sen sanki hep yerinde sayıyormuşsun gibi geliyor ya.

Hayat durmuyor aslında. Deri değiştirmen, kabuk değiştirmen için alan yaratıyor sana.

Demlenmen için fırsat tanıyor. Biraz sessizlik sunuyor. Az sabretsene.

Sallama çay gibi olsaydın daha mı iyiydi?

Demini çekmeden sırf o çayı içmiş olmak için içseydin.

Demlendir deneyimlerini, zamanını, kendini.

Demini al. Bak o zaman kendine doyamayacaksın.

Öyle kendini iyi hisset diye değil bu lafım, kafiye olsun diye hiç değil.

Hayatının rehavetini alacak o demlenmiş halin göreceksin.