Bu şefle olmaz

26 Nisan Dünya Fikri Mülkiyet Günü’ydü. Tam da bu günde Bilim Kurulu yaptığı son toplantıda yine müzisyenleri ve müzik sektörünü rahatlatacak bir açıklamadan kaçındı.

Cumhurbaşkanı da Sağlık Bakanı da kendilerince mutlu haberler veriyorlar ama bizleri iki seneyi aşkın süredir düşünen yok. Kültür ve Turizm Bakanlığı ve müzikle ilgili sivil toplum kuruluşları (STK)’nın ortaklaşa çabasıyla şekillenen “Müzik Susmasın” projesi dışında hükümet kanadından maddi manevi en ufak bir destek göremedik. Sn. Cumhurbaşkanı, Bilim Kurulu Toplantısı sonrası “Maskeleri çıkaralım değil mi?” diye sözü Sağlık Bakanı’na bırakırken bizler binbir umutla beklediğimiz müzik yasağının kalkmasıyla ilgili en ufak bir cümleye yine rastlamadık. Bıçak kemiğe dayandı lafı durumumuzu artık anlatmıyor. Bıçak, ciğerimizi, kalbimizi parçalamak üzere.

Uzun zamandır düşünüyorum devlet -hükümet mi demeliydim- sanatçısıyla niye böylesine ‘kavgalı’yı geçtim ‘kanlı bıçaklı’ olur. Resmen bir sektör göz göre göre acımasızca yok edilmeye çalışılıyor. Aslında biraz empati kurabilme yetenekleri olsa müziğin sadece eğlence ve danstan ibaret olmadığını, Anadolu insanının yüzlerce yıldır acısını, sevincini, kederini, hüznünü bu yolla anlattığını hatırlasalar belki bu gün bunları yazıyor olmayacaktım.

Müzik aslında hayatın ta kendisidir. Müzikle ilgili terimler de öyle. Dilim döndüğünce nasıl olduğunu anlatayım sizlere. Hem de sizden, siyasetten örnekler vererek. Belki aranızdan bir ilgili çıkar da yetkili birine anlatır. Yürütme görevi hükümetin olduğu için bunu özellikle iktidar vekilleri dikkatle okusun. Diyelim ki sizin meclisteki bütün vekilleriniz bir orkestra üyesi. Parti başkanınız da orkestra şefi olsun. İcraatlarınız da çalacağınız şarkılar. Kısaca repertuvarınız.

EĞİTİMLER VE EGZERSİZLER ŞART

Bir orkestra genellikle üflemeliler, yaylılar, vurmalılar, tuşlular vb. çeşitli ses özelliklerine ve aralıklarına sahip enstrümanlardan oluşur. Sizin orkestranızda farklı sesler var mı? Yani ne bileyim keman, davul, basgitar, piyano, flüt, bağlama falan. Yoksa sadece bir çeşit enstrümanla orkestra yaratmaya mı çalışıyorsunuz? Çok sesli müzikten mi yanasınız tek sesli tek düze müzikten mi?

Orkestra üyeleri bir defa sazlarını çok iyi bir şekilde çalabilme yeteneğine sahip olmalı. Bunun için de çok uzun yıllar süren eğitimler ve egzersizler şarttır. Bu konuda kendinizi yeterli görüyor musunuz? Yani okuduğunuz bölümlerle ilgili enstrümanları mı çalıyorsunuz? Yoksa Orkestra şefinin uygun gördüğünü mü?

Bu orkestraya nasıl seçildiniz? Yeteneğinizle mi orkestra şefine yakınlığınızla mı?

Sadece kendi beğendiğiniz şarkıları mı seçiyorsunuz yoksa dinleyiciyi de düşünerek mi hazırlıyorsunuz çalma listenizi? Konserlerden önce akort yapıyor musunuz? Zira bu kadar enstrüman arasında benim akortsuzluğum ya da yanlış bir nota çalmamdan ne olabilir ki, seyirci nasıl olsa anlamaz derseniz bir daha o seyirci karşısında konser veremezsiniz. Benden söylemesi.

ALKIŞLANMAK MI YUHALANMAK MI

Dünyadaki en uyumlu ve başarılı gruplar, orkestralar bir eseri icra ederken mutlaka birbirlerini duymak ve dinlemek zorundadırlar ki ortak ve uyumlu bir ses çıkarabilsinler. Birbirinizi dinliyor musunuz? Ensemble bir orkestra mısınız? Yani uyumlu, birlikte hareket edebilen, bir şarkıyı yorumlarken kendisini değil eseri düşünen müzisyenler misiniz? Yoksa bu ahengi bozmak pahasına öne çıktığınız olur mu? Müziğin aynı zamanda es’lerden oluştuğunun farkında mısınız?

Orkestra şefiniz kötü bir besteci olsa ve hep kendi uyumsuz, kakafonik eserlerini çalmak isterse tutumunuz ne olur? Aman bana ne mi dersiniz yoksa bunu şefe söyler misiniz? Sizler bu işin eğitimini almış ve yetkin müzisyenler iken, müzikle ilgili bir diploması ve eğitimi olmayan müzikten de pek anlamayan bir orkestra şefinin yönetiminde çalmak ister misiniz? En can alıcı soru ise konser sonunda alkışlanmak mı yuhalanmak mı istersiniz? Karar sizin… Artık iyi birer müzisyen olma yolunda ilk adımı attınız şu müzik yasağını da kaldırıverin artık.