Bu yüzyılda

Antepli müzisyen Tahir Özmen, Kürtçe müzik yaptığı için “örgüt propagandası” suçlamasıyla iki kez yargılandı. İlk davada beraat etti, ikincisinde mahkûm oldu.

Gaziantep 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen ilk davanın ilk duruşması, yaklaşık beş yıl önce, 9 Ekim 2013’te görülmüştü.

Yerel haber sitesi Tigris Haber’e göre, Özmen o davayla ilgili şunları söylemişti: “Bu yüzyılda bile Kürtçe parçalar söylediğimiz için hakkımızda dava açıyorlar. ‘Okullarda ve özel yerlerde Kürtçe serbesttir’ diyorlar ama toplum içerisinde Kürt müzisyenleri üzerinde büyük bir baskı uyguluyorlar. Ama ne kadar baskı yapsalar da beni yolumdan alıkoyamazlar.”

Dava 2016 yılında beraatla sonuçlandı.

Müzisyen Tahir Özmen hakkında, aynı şarkı, aynı gerekçe, aynı suçlamayla beş yıl sonra yine dava açıldı.

Hem de son yargılanma sebebi, daha önce suçlama konusu olan şarkıları söylemesi değil, bu şarkıların YouTube’da kliplerinin yayınlanmış olmasıydı.

Ama 2018 yılında- dönemin konjonktürüne uygun olarak – cezalandırıldı.
Gaziantep 4. Ağır Ceza Mahkemesince, Kasım 2018’de 1 yıl 6 ay 22 gün hapis cezasına mahkum edildi.

Son duruşmadaki esas hakkındaki savunmasında söylediklerini, Mezopotamya Ajansı şöyle aktardı:

“Şarkıları örgüt propagandası yapma amacıyla söylemedim. Gelen istekleri kırmamak için söyledim. Söylediğim şarkılarda örgüt propagandası yok. Bu suçlamalardan iki yıl önce beraat etmiştim, tekrardan beraatımı talep ediyorum.”

Suçlama, hukuk ve kanun iki yıldır pek değişmedi ama Türkiye’de politika değiştiğinden, Özmen iki yıl önce “suçsuzken” bugün “suçlu”.

Avukatı Yakup Koca da kararı şöyle yorumladı: “Yargı özellikle son süreçte iktidarın suç tanımlamalarına kendisini bağlı tutuyor. Kanıtlardan ziyade kanaatlere varan durum değerlendirmeleri yapılarak yargılama yapılıyor.”

Üstelik ceza ertelenmedi de. Onaylanırsa Özmen hapse girecek. Dosya şimdilik istinafta ama oradan ne sonuç çıkacağı tahmin edilebilir.

Tahir Özmen’in dediği gibi, bu yüzyılda, 2018 yılının sonunda, tarih, tekerrürden ziyade içinden çıkamadığımız bir döngü gibi, hep başa dönüyoruz.