Google Play Store
App Store

Sosyal İş Ankara Şube Kadın Komisyonu, 8 Mart’a Özel Kadın Emeğinin Sendikal Örgütlülüğü Anket Çalışması’nın sonuçları açıkladı. Araştırmaya göre çalışan kadınların yaşadığı en büyük sorunlar mobbing, baskı ve taciz.

Kaynak: Haber Merkezi
Çalışan kadınların en büyük sorunları mobbing, baskı ve taciz

BirGün\Ankara

Sosyal İş Ankara Şube Kadın Komisyonu, 8 Mart’a Özel Kadın Emeğinin Sendikal Örgütlülüğü Anket Çalışması’nın sonuçları açıkladı.

Sendikadan yapılan açıklamada, “Kadınların örgütlenmeden, sendikalarda daha fazla söz hakkına sahip olmadan günümüzde de hala devam eden ücret eşitsizliği, uzun saatler çalıştırılma, çalışma hayatının dışında tutulma, cinsiyetçi iş bölümünün getirdiği dayatmalar ile yok sayılma durumlarının son bulmayacağı açıktır. Bu nedenle kadınların örgütlenmelerde daha fazla söz hakkına sahip olması ve her gün bir yenisi eklenen sorunların ortadan kalkmasının yolu kadın örgütlenmesinin büyüyerek güçlenmesidir” denildi.

Çalışabilir yaş aralığında bulunan (18-65 yaş arası) 503 kadının katılım sağladığı ankette sorulara verilen cevaplar ve elde edilen sonuçlar şu şekilde:

  • Ankete katılan kadınların yüzde 69’u bir sendikaya üyeyken yüzde 31’i herhangi bir sendikanın üyesi değildir. Sendikalı olmayan yüzde 31 oranındaki kadının sendikalaşmamasında en büyük neden sendikalar hakkında yetersiz bilgiye sahip olmasıdır.

  • Sendikalı olan kadınlar yüzde 58 oranında sendika yönetiminde olmak istemediklerini, yüzde 42 oranında yönetiminde olmak istediklerini belirtmiştir. Sendika yönetiminde olmak istemediğini belirten yüzde 58 oranında kadının en büyük gerekçesi cinsiyetçi iş bölümünün yüklediği sorumluluklar yani ev içi düzeni sağlama durumu nedeniyle zaman ayrılamayacak olması olmuştur.  

  • Kadınların yüzde 61’i üyesi olduğu sendikanın ayrıca bir kadın komisyonu olduğunu söylemiştir. Bu kadınların sadece yüzde 30’u komisyon çalışmalarına katılım sağladığını ifade etmiştir. Komisyona katılım sağlamayan kadınların gerekçeleri değişkenlik göstermemekte yönetici pozisyonunda olmak istememenin nedenleri ile benzer biçimde karşımıza çıkmaktadır. %96 oranında kadın çalışma saatleri ve günleri dışında kalan zamanda ev işleri, çocuk ve yaşlı/hasta bakımı sorumluluklarına zaman ayırabilmekte bu nedenle kadın çalışmalarına dahil olamamaktadır. 

  • Kadın komisyonu çalışmalarının gücüne inanan yüzde 93 oranında kadının yanında kadınların bu faaliyetlerinin büyümesi, daha örgütlü hale gelinmesi halinde toplumdaki yerinin güçleneceğine inanan kadınların oranı yüzde 97 düzeyinde olmuştur.

  • Çalışan kadınların iş hayatında karşılaştığı çok sayıda sorun içinde öncelikli olması gerektiği düşünülen konu yüzde 60 oranında verilen cevaba göre kadınlara yönelik mobbing/baskı ve taciz ile mücadele olmuştur. Kadın komisyonlarında öncelik verilmesi gereken konuların en başında gelen mobbing/baskı ve taciz konusuna ilişkin sizin ya da bir yakınınızın mobbing/baskı ve tacize uğrama durumu oldu mu sorusuna yüzde 60 oranında kadın evet cevabını vermiştir.

  • Yaşanan taciz ve mobbinge karşı hem iş hayatında hem de toplumun her alanında çözümün ne olması gerektiğine dair sorulan soruya verilen cevap yüzde 97 oranında ILO 190 sayılı Şiddet ve Taciz Sözleşmesi’nin Türkiye tarafından onaylanması, İstanbul Sözleşmesi’ne geri dönülmesi yönünde olmuştur.

KADINLAR ‘GÖRÜNMEZ EMEK’ KAVRAMINDAN KURTULMALI

Sendika çözüm önerilerini ise şöyle sıraladı:

  • “Kadınlar ‘görünmez emek’ kavramından kurtulmalı, ev içi sorumlulukların kadın ile eş tutulması durumuna yani çift vardiya ile artan iş yüküne son verilmelidir.

  • İş hayatına katılım konusunda büyük mücadeleler veren kadınlar, sendikalar tarafından daha fazla desteklenmeli, gerekli düzeyde sendikal eğitim verilmeli kadınlara ulaşmanın yolları aranmalıdır.

  • Kadın komisyonu çalışmalarına katılımın sağlanması için komisyon faaliyetleri daha görünür hale getirilmelidir.

  • İşyerlerinde önemli oranda mobbing/baskı ve tacize maruz kalan kadınların bu durumuna yönelik sendikaların faaliyetleri ve çalışmaları artmalı, ILO 190 sayılı Taciz ve Şiddet ile Mücadelenin Türkiye tarafından onaylanması konusunda gerekli adımlar atılmalıdır.

  • Sendika yönetiminde bulunan kadın sayısı artırılmalı, bunun için yine kadınların sendikal faaliyetlerine katılım sağlayabilmesi için gerekli alan açılmalıdır.”