Dışarıdan içeriye mektuplar: Merak ediyorum dört duvar arasında ne düşünüyorsun?

Su Özer - Mine Özerden’in Kızı

Canım annem,

Bugün tutsaklığının 742. günü. Çok merak ediyorum, iki senedir dört duvar arasında neler düşünüyorsun?

Bu soruyu sana sormak benim için hayli zor.

Bu gezegende, hem en iyi tanıdığım hem de beni en iyi tanıyan insanın sen olduğunu söylersem mübalağa etmiş olmam. Birbirimizi gerçekten tanımak, anlamak ya da anlamaya çalışmak için gösterdiğimiz emek ve bu doğrultuda birbirimize duyduğumuz saygı, belki de anne-kız olarak en büyük başarımızdır.

Aslında bu başarının sırrı da çok basit: Muhabbet.

Cezaevinde yakını olanlar bilir, kırk dakikalık görüşlerin muhabbet etmeye yeterli olmadığını anlamak uzun sürmüyor. Bir bakıyorsun, dünyada en iyi anladığın, düşüncelerini ve hareketlerini en iyi tahmin edebildiğin yegâne insan, gözlerinin önünde hızla bir kara kutuya dönüşüyor. Tahayyül edilemeyecek, belki de anlatılması mümkün olmayan tecrübeler yaşamaya başlıyor. Muhabbet etmeye çalışıyoruz tabii ama görüşlerde aramızda olan o cama tosluyor sanki hep kelimeler. Yakınlarının elinde de tek bir soru kalıyor: Çok merak ediyorum, iki senedir dört duvar arasında neler düşünüyorsun?

Bu süreç, özgürlüğüne senin kadar düşkün bir insanı nasıl etkiliyor? Haklı olmanın verdiği huzur mu yönetiyor düşüncelerini? Yoksa haklılığın bu kadar kolay değersizleştirilebilmiş olması mı?

***

Bağımsız bir genç kadın olarak yetişmiş olmak, etrafımdaki güçlü kadınların bana verdiği en güzel hediye. Sevgili anneannem, teyzem ve tabii ki senin emeğinle gelişen kişiliğim, hayata bakış açım ve özgüvenim bana sizlerden geçen biyolojik bir miras.

Mesela sen, küçüklüğümde de bana hep bir yetişkinmişim gibi davranırdın. Sana geçen hafta sorduğum bir soruya cevap verirken gösterdiğin özen ve dikkati, 3 yaşımda sorduğum sorulara cevap verirken de gösterdin. Hayatımın ilk on senesi, annelik kavramına yaklaşımının detaycılığı ve kapsayıcılığı sayesinde, özel ve değerli bir birey olduğumu derinlerimde hissettim.

28'inci yaşıma yaklaşırken ve büyük resmi görme kabiliyetim geliştikçe, bu emeğin değerini daha da iyi anlıyorum. Aslında sen, bana bir annenin çocuğuna nasıl davranması gerektiğini değil; bir insanın diğer bir insana nasıl davranması gerektiğini öğretiyordun. Hepimizin özel ve değerli olduğunu, hepimizin söyleyecek şeyleri olduğunu, herkesin herkesten öğrenebileceği şeyler olduğu gibi, her insanın bildiklerini başkalarıyla paylaşma sorumluluğu taşıdığını da bana sen öğrettin…

Kişisel doğrularımız ve gerçekler arasındaki farkı anlattın. Herkesin farklı doğruları olabileceğini ve bu çeşitliliğin aslında insanlığın en büyük avantajı olduğunu da bana sen öğrettin. Ancak kendi içimizdeki çekişmeleri, zıtlıkları ve kişiliğimizin nasıl değişip evrimleştiğini anlamaya çabalarsak başkalarıyla empati kurabileceğimizi anlattın.

***

Beni anlayabilmek için kendini sorgulamaktan çekinmedin. Doğrularımızın farklı olmasına izin verdin. Beni dinlerken, küçük bir çocuktan bile öğrenilecek çok şey olduğunu bilerek dinledin. Annem olduğun için değil, zaten herkese aynı saygıyı gösterdiğin için.

Aslında sen benimle o kadar güzel muhabbet ettin ki.

Haftadan haftaya yaptığımız görüşlerde edemediğimiz muhabbetlerin çetelesini tutuyorum. Telafisi elzem olan o kadar muhabbet birikti ki… Çok merak ediyorum, iki senedir dört duvar arasında neler düşünüyorsun?

Bugün Anneler Günü’nü kutlarken aslında Muhabbet Günümüzü kutluyorum!

Annecim, seni çok seviyorum. Muhabbetimiz bol olsun!

Not: Bu vesileyle anneannem ve teyzemin, Cansu ve Burcu’nun annesi Mücella Yapıcı’nın, Çiğdem Mater’in annesi Nadire Mater’in, Tayfun Kahraman’ın annesi Rahmiye Kahraman’ın, Tayfun’un eşi ve Vera’nın annesi Meriç Demir Kahraman’ın, Can Atalay’ın annesi Şükran Atalay’ın, Osman Kavala’nın annesi Necla Kavala’nın, Hakan Altınay’ın annesi Gültekin Altınay’ın, Hakan’ın eşi ve Ege’nin annesi Hande Yalnızoğlu Altınay’ın Anneler Günü kutlu olsun!

Çalınan muhabbetlerimizin iadesini diliyorum.