‘Emekli’ olan sadece Salih Memecan değil
Salih Memecan, 2015 yılına aniden “karikatür” çizmeyi hatırlayarak başlamıştı. Bunu “muhalif karikatür” diyerek vurgulu söyleyenler var ama tıpkı “muhalif gazeteci” tanımı gibi “muhalif karikatürist” tabirini de yanlış bulduğum için öyle söylemek istemedim. Memecan’ın ani değişikliğini; Abdullah Gül’cülüğüne bağlayanlar, AKP kanadında bir bölünme olarak yorumlayanlar, demek ki paraleciymiş diye okuyanlar oldu. Bunlar biraz nargileci dedikodusu olduğundan biz somut verilere bakalım. Memecan 2016 emeklilik kararını açıklayarak başladı. Zaten aylardır meşhur Bizimcity köşesini çizmiyordu. Ali Kırca’nın “şimdi Bizimcity’e bağlanıyoruz” anonsunu duymayalı da yıllar olmuştu. Bu haftaki Köşe Vuruşu’nda Salih Memecan’la birlikte emekli olan yada olması gereken başka şeylere bakalım isterim.
MEMECAN'I MEMECAN YAPAN
Salih Memecan emekliliğini açıkladığı 2016 başında tekrar gündeme geldi ama aslında 22 Nisan 2015’ten bu yana siyasi karikatür çizmemişti. Bu dönemde nedense “Memecan niye çizmiyor?” sorusu hiç gündem olmadı. Memecan’ın tepkiler nedeniyle TT olan tek bir karikatürü kadar bile konuşulmadı bu sessizlik. Örneğin; yandaş köşe yazarlarının hiçbiri kalkıp sormadı “Salih Memecan nerede?” diye. Aynı şekilde karşıtlarının çizmediğinden bile haberi olmadı. Ta ki Memecan “ben kendim emekli oldum” diyene dek. Bu örneğin anlattığı şu: Demek ki, son yıllarda Memecan’ı Memecan yapan karikatürlerine verilen olumsuz tepkilerdi. Tepkiler bitti, Memecan gitti. Bence buradan çıkarmamız gereken ders şu, demek ki bazı yandaş starları bizzat onları sevmeyenler yaratıyor, o isimler tepkilerle büyüyor. Yani şu tepkiyi abartma huyumuz da emekli olsa diye bağlayarak ayrılayım bu örnekten.
EMEKLİ OLAN BİR DEVİR
2008 yılına gidelim. AKP’nin ikinci seçim zaferi henüz taze. İstanbul Milletvekili Nursuna Memecan (Salih Memecan’ın eşi) evinde Başbakan Erdoğan ve eşine yemek veriyor. Ali Koç, Faruk Eczacıbaşı, Mustafa Taviloğlu, Can Paker, Cem Kozlu gibi iş adamları, Mehmet Altan, Eser Karakaş, Emre Aköz, Nur Çintay A. gibi medya dünyası isimleri yemekte. Yemekle ilgili en önemli detay, Erdoğan’ın olduğu ortamda içki servisi yapılması. Nur Çintay A., o günlerde Radikal’e yazdığı yazıda “yalaka olmadıklarını” Emre Aköz’ün Başbakan’ın karşısında Talisker viski içtiğini (isli viski diye özellikle vurgulamış) belirterek açıklamıştı. Yani yalaka olsak karşısında içki içmezdik demeye getirerek. Bugüne dönelim; Nursuna Memecan artık vekil değil. Salih Memecan Bizimcity’i kapattı. Mehmet Altan bayraklı muhalif oldu. Emre Aköz ise artık Cumhurbaşkanı olan Erdoğan’ın karşısında değil Talisker gibi malt, bourbon hatta blended viski bile içemez. (soda bile zor) Bahsi geçen iş adamlarıyla da aralar limoni. İşte Salih Memecan da artık emekli edilen o “bazı çevrelerle iyi geçinme devrinin” son halkalarından biriydi ve gitti. Bir süre, aslen kendisini karikatür haline getiren karikatürlerle direneyim dedi ama herhalde onun da fazlasını bünyesi kaldırmadı. 2015’e farklı merhaba deme denemesi bir tarz elvada oldu.
Özetle emekli olan sadece Salih Memecan değil. Bir zamanlar “hoşgörü” diye sunulan, aslında bir “zorunlu tahammül” de olan bir devrin sonundayız. Artık her şey açık ve net. Daha önce de birkaç kez belirttiğim üzere Akit, AKP zihniyetinin bilinçaltıydı yüzeye çıktı. Mizah gibi kökünde muhalefet yatan bir sanatı iktidarın hizmetine sunmuş Memecan’a bile tahammül edememeleri ondan. Çünkü böyle şeylere ihtiyaçları yok. Her şey Akit kadar net. Lafı dolandırmanın da lüzumu yok.