Erdoğan dokunulamayan wushu asbaşkanı Akyüz'ün nikah şahidiymiş

EREN TUTEL

Adı birçok usulsüzlüğe karışan, sporculara mobing uygulayan Türkiye Wushu Federasyonu (TWF) Asbaşkanı Abdurrahman Akyüz hakkında henüz bir soruşturma başlatılmış değil.

AKP’ye yakınlığını gizlemeyen Akyüz’ün Cumhurbaşkanı Erdoğan’la tanışıklığı ise bir hayli eskiye dayanıyor. TWF Asbaşkanı’nın 1994’te Fatma Akyüz’le evlendiği düğünde nikah şahitlerinden biri dönemin İstanbul Belediye Başkanı (İBB) Erdoğan diğeri ise Refah Partisi lideri Necmettin Erbakan.

İMAMOĞLU’NU DA HEDEF ALMIŞTI

BirGün’ün ortaya çıkardığı birçok habere göre turnuvalara şaibe kattığı ispatlanan, sporcuları tehditlerle yıldıran Akyüz siyasi kimliğiyle federasyonu korku imparatorluğuna çevirmiş durumda. Turnuvaların düzenlendiği otellerde sporcuları ‘içki içiyorsun’ diyerek kovan TWF Asbaşkanı, iddialara göre, “Bizim amacımız spor değil cihat” ifadelerini kullanıyordu. Akyüz ayrıca 31 Mart 2019 tarihinde düzenlenen yerel seçimler öncesi yaptığı bir konuşmada Ekrem İmamoğlu’nu hedef alarak şunları söylemişti: “Biz bu adamı mı (Binali Yıldırım) belediye başkanı yapacağız? Yoksa nereden geldiği belli olmayan adamı mı (Ekrem İmamoğlu) belediye başkanı yapacağız? Çalışmamız gerekiyor. Milleti uyandırmamız gerekiyor. Biz büyük bir camiayız. Bu seçimin kaderini siz wushucular değiştirebilirsiniz. Buna inanıyorum. 500 bin kişiye tesir edebileceğimiz bir gücümüz var. Allah’ın izniyle de buna inanıyorum.”

Yeniden Refah Partisi’nin de kurucu listesinde yer alan Abdurrahman Akyüz’ün siyasetin gücünü alarak pervasızca davrandığı ve birçok sporcuyu mağdur ettiği biliniyor. Akyüz’ün usulsüzlükleri belgelerle ve görüntülerle ispatlansa da Spor Bakanlığı resmi bir soruşturma açmayarak bunlara göz yummaya devam ediyor.

BİRÇOK SPORCUYU MAĞDUR ETTİ

Akyüzlerin mağdur ettiği sporculardan biri olan Oğuzhan Akgün BirGün’e yaptığı açıklamada yaşadıklarını şu cümlelerle özetlemişti: "Gerçekten ben çok çalıştım. Okulumu bile doğru dürüst okuyamadım. Günde 5 saat antrenman yapıyordum. Ders çalışmaya çok vaktim kalmıyordu. Okula gittiğimde bazen sınıfta derste uyuduğum oluyordu. Annemle babamın tek bir amacı vardı. Benim Avrupa ve Dünya şampiyonasında dereceler elde etmem. Ama yaşadığımız haksızlıklar nedeniyle artık pes ettik ve yarışmalara katılmama kararı aldık. Çünkü bu haksızca yönetilen sistemde anladık ki çalışmalarımızın, başarımızın ya da emeğimizin bir önemi yok. Onlar kendi bildiklerine puan verip şampiyon yapıyorlar. Bizler de onların birinci olmasına yardımcı olan oyuncaklarız.”