Erken çocukluk bakım ve eğitiminde devlet yetersiz. OECD sıralamasında Türkiye gerilerde. Ebeveynlerin çocuklarını bırakacakları kurumlar sınırlı. Bakıcıları yeterli bulmayan ailelerde kadınlara yüklenen sorumluluk iş ve sosyal yaşamdan çekilme sebebi

Erken yaş için ne yeterli okul, ne de bakım hizmeti var


HABER MERKEZİ

Kastamonu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Hüseyin Yolcu’nun araştırmasında yer alan verilere göre erken çocuk bakım ve eğitiminde önemli sorunlar bulunuyor.

Erken çocukluk bakım ve eğitimi (EÇBE); doğumdan zorunlu eğitime başlama yaşına kadar olan büyüme, gelişme ve bakımla ilgili süreçleri içeriyor. Yapılan araştırmaya göre bu dönemde çocukların bakımı ve eğitimi konusunda devlet ve özel sektör geri kalmış durumda.

Aileler çocuklarını güvenilir yere bırakmada sorun yaşıyor. Bakıcılarla sorun yaşayan ailelerin ilk tercihi kendileri ya da yakın bir akrabaya çocuğunu bırakmak oluyor.

Bakıcı tutmayan ailelerde çocuk bakımı kadınlara yükleniyor. Kadın iş ve sosyal yaşamdan çekiliyor.

Araştırmada yer alan bazı veriler şu şekilde:

- Bu dönemdeki bakım ve eğitim hizmetlerinin niteliğinin, çocukların zihinsel gelişimlerinin yanı sıra, dil becerisi, duyusal denetimi ve kavrama becerisi üzerinde oldukça belirleyici olduğu bilinmektedir.

- EÇBE ile ilgili olarak yapılan araştırmalar bu hizmetlerin kurumsal olarak sunulması ve yaygınlaştırılmasının hem çocuk hem de toplum açısından yararını ortaya koymaktadır

- EÇBE’den yararlanan çocukların, böyle bir eğitimi almayan çocuklarla karşılaştırıldığında, ortalama eğitim sürelerinin daha fazla olduğu, birçoğunun üniversiteye devam ettiği, yüksek statülü işlerde çalıştığı, çağdaş, sosyal ve ekonomik yaşama katılımlarının da daha yüksek olduğu belirlenmiştir.

- Araştırma bulguları, bu dönemde çocuklara yapılan yatırımların getirisinin yüksek, maliyetinin ise düşük olduğunu göstermektedir.

- Yine, aynı araştırmada, EÇBE’ye yapılacak her 1 liralık yatırımın ekonomiye 7 liraya kadar kazanç olarak döneceği belirtilmektedir.

- Bilindiği üzere, birçok kültürde çocuk yetiştirme ve bakımı kadınların görevi olarak kabul görmektedir. Bu nedenle, çocuk yetiştirme ve bakımı kadınların “evde/ücretsiz emeğiyle” ve “anne” olmanın gerektirdiği bir bilinç bağlamında yerine getirilmesi gereken cinsiyete dayalı bir toplumsal rol ve sorumluluk olarak düşünülmektedir

- Örneğin, Türkiye’de yapılan bir araştırmada, kadınların erkeklere göre çocuk bakımına 3 kat daha fazla zaman ayırmasına karşın, çocukların ev ödevlerine ise hemen hemen eşit zaman ayırdıkları tespit edilmiştir

- 2013 yılı Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması’na katılan kadınların %19’u çalışmama nedeni olarak çocuk bakmak zorunda olduklarını belirmişlerdir. Kızılgöl’ün (2012) araştırma bulgusu da burada belirtilenlerle örtüşmektedir. Söz konusu araştırmada, evli kadınların 0-5 yaş grubunda çocuklarının bulunması onların işgücüne katılımını sınırlandıran bir neden olarak ortaya konmuştur.


- Gerek kamu gerekse özel sektör tarafından sağlanan nitelikli ve yeterli EÇBE hizmetlerine erişimde sorunlar olması ailelerin bu yönde yapacakları tercihlerini sınırlandırabilmektedir. Türkiye’de son yıllarda gerek kamu gerekse özel kurumsal bakım hizmetlerinin yaygınlaştırılması yönünde bir çaba gösterilmesine karşın, yine OECD ülkelerinin gerisinde olduğu gözlenmektedir

- EÇBE döneminde, kurumsal bakım hizmeti veren kamu veya özel bakım kurumlarının arz boyutunda yaşanan niceliksel ve niteliksel anlamdaki sorunların olması, ailelerin bu seçeneğe başvurmalarını sınırlandırdığı söylenebilir