Galaksinin Koruyucuları 2: Nostaljik fütüristik evren

Marvel’in en renkli kahramanlarından oluşan Galaksinin Koruyucuları üç sene sonra ikinci filmleriyle yüksek enerjisini devam ettiriyor ve ilki kadar eğlendiriyor. Zaten ilk filmde Groot, Rocket, Star-Lord, Gamora ve Drax fanı olduysanız bu filmde asla hayal kırıklığı yaşamazsınız.

Müziksiz asla
İlk filmde tutan her şey bu filmde de var; huysuz şakalar, tek cümlelik ok gibi atılan hazırcevaplar, anti kahraman kahramanlıkları ve elbette rock’n roll. Hatta bu filmde müzik daha önemli, daha fazla ve 70’ler seçkisi daha kıdemli hitlerden oluşturulmuş. Klasik rock müziğin antika bir Walkmanden duyulduğu bir bilimkurgu filmi bence çok havalı. Hazırcevap zeki diyalogların arasına eski rock parçalardan oluşan bir karışık kaset formülü yerleştiren yönetmen James Gunn ilk filmdeki yönetmenlik koltuğunu koruyor ve seyirciyi filme nasıl kilitleyeceğini iyi biliyor. Ve bunu belli bir stil içinde yapıyor. Film 3D ve bazı kamera açıları ile belirlenen kadrajlara ben ilk kez bu filmde rastlıyorum. Devasa bir alanın içinde olsa bile hiçbir sahnesinde seyirciyi dışarıda bırakmayan bu sahnelere hayran oldum. Filmin devasa açılış görüntüleri ve ardından ilk dövüş sahnesini görünce bu dediğime hak vereceksinizdir.

Bebek Groot kahkahaya boğdu
Star-Lord/Peter (Chris Pratt) bu filmde insan formunda tanrı olan babası Ego’yu (Kurt Russel) buluyor ve macera gelişiyor. Bradley Cooper’ın seslendirdiği Rocket ve Vin Diesel’in seslendirdiği Groot gene harikalar. Özellikle Groot bulunduğu her sahnede seyirciyi kahkahaya boğuyor diyebilirim. Ve kısa süre içinde Groot’a ait bir spin-off projesinin gündeme gelebileceğini düşünüyorum. Şahsen ben seve seve izlerim böyle bir filmi. Star-Lord rolünde Chris Pratt ilk filmdeki gibi sempatik, eğlenceli, Gamora filme derinlik, ağırlık katmaya devam ediyor ve CGI kullanımı hiç anlaşılmayacak kalitede olan Rocket ise filmin hala en cool karakteri olmaya devam ediyor.

Galaksinin kahramanı meğer kimmiş?
Nostaljik fütüristik evrende geçen eğlenceli Marvel filmi Galaksinin Koruyucuları 2 hikâyesini daha ileriye taşımaktan ziyade olan biteni detaylandırmakla daha çok ilgileniyor. İlk filmde gördüğümüz bazı davranışların sebeplerini karakterleri daha iyi tanıyarak kimin kötü kimin iyi olduğunu daha iyi anlıyoruz. Bu sebeple bana kalırsa bu filmin yıldızı Yondu’dur. Tanıdıkça bizi şaşırtan ters köşe hikâyesi ile gözüme son derece ilgi çekici ve karizmatik gözüken Yondu için de ayrı bir film görürsek hiç şaşırmam.

***

Haftanın hayal kırıklığı filmi: The Circle

The Circle filmine başından sonuna kadar tam bir karmaşa hakim. Senaryo tamamlanamamış ve sette fikir birliği ile kararlaştırılmış gibi duruyor. Ama filmin en beğenmediğim yanı, pazarlama tekniği. Yani parlatılmış ve güzel paketlenmiş The Circle filmi tam bir aldatmaca. Filmin her şeyiymiş gibi postere kocaman yerleştirilen Tom Hanks filmde çok az gözüküyor. Göründüğü bu birkaç sahnede de oyuncunun karizmasından eser yok. Kısacası film Tom Hanks filmi değil. Başroldeki genç oyuncu Emma Watson’ın karakteri de son derece saçma, nasıl biri olduğu hiç anlaşılmıyor.

Senaryosu yok gibi duran ve oradan oraya ayarsız bir şekilde savrulan filmi hemen unuttum ama filmin ucuz diyaloglarını uzun süre unutmayacağım. O da, senaryo kötü olunca neler oluyormuş dersi olsun diye.

***

Haftanın en zayıf filmi: Ölümcül deney

Filmin adı Tell Me How I Die , çevirirsek Bana Nasıl Öleceğimi Söyle. Bu soruya cevabım: seni izlerken sıkıntıdan! Fakat filmin vizyon ismi her nedense daha saçma. Dejavu ile hiç alakası olmayan film Ölümcül Deney: Dejavu ismiyle vizyona giriyor. Neden acaba? Belki Türkçe isim vermekle yükümlü olanlar da sıkılmış ve filmin tamamını izlememiş olabilirler. Fazla uzatmayacağım çünkü film kötü. Özellikle oyunculuk ve kurgu anlamında vasat olan film amatör hatalarla dolu. I Know What You Did Last Summer ve Urban Legend filmlerinin damarından yol almak istiyor ancak ilk molada yolu şaşırıyor ve Final Destination bu filmin yanında kült film kalıyor.