Handemize sevgi ve özlemle
Gazetemizin kültür sanat sayfasında ‘Sofita’ adlı köşede düşünsel dünyasını okurlarımıza açan Hande Demircioğlu’nu ölümünün birinci yılında sevgi ve özlemle anıyoruz
Hande Demircioğlu, güzel insan aramızdan ayrılalı bugün tam 1 yıl oldu. Onun hayatla kurduğu heyecanlı bağ tanıştığı tüm insanlara dalga dalga yayılırdı. Çocukça telaşı dokunduğu herkese geçiyordu. Perşembe günü gazetede çıkacak olan yazısını çarşambadan gönderen Hande, gönderdikten sonra bitmez tükenmez ısrarla arayıp yorum isterdi. “Bugün değil yarın yazarım sana Hande” cevabı onu asla ikna etmezdi. “Bugün yorum istiyorum” derdi. Biliyordu sanki bugünün önemini… Onun mücadelesi yarınlar için oldu hep…
Sevgi ve özlemle anarken sözü ailesine ve arkadaşlarına devrediyoruz:
Güzel kızım, bulunduğun yer cennet bahçesi olsun…
Melek Demircioğlu-Doğukan Demircioğlu
Canım Handemiz, gün, ay, sene hiç önemli değil, sen her an her gün bizimlesin. Seninle gurur duyuyoruz. Kısacık, dolu dolu yaşamında ne kadar çok seven ve dost biriktirmişsin. Her birine ayrı ayrı teşekkür ediyorum.
Güzel kızım bulunduğun yer cennet bahçesi olsun…
Bir serçe gibi telaşlı ve uçucu
Rahmi Öğdül
Hande’yi hep yürürken hatırlıyorum; kentin sokaklarında, meydanlarında yürürken ve gazetedeki köşesinde akıl yürütürken. Kentin sokaklarında Hande’nin imgesine yakalanıyorum çoğu kez, bir serçe gibi telaşlı ve uçucu. Kısacık ömrünü dostların, eylemlerin, kavramların arasında yürüyerek çoğalttı. Kentte Hande’yi andıran kadınlar gördüğümü sanıyorum bazen; ele geçmeyen, evcilleştirilemeyen bir isyancının imgesini çoğaltmak istiyorum.
‘Sürecek…’
Bülent Usta
Sevgili Hande Demircioğlu’nun gazetedeki son yazısı “Kent… İsyan”ın sonunda, “Sürecek…” diye bir not var, yazının devamı olacağına dair. Ölüm haberini duyduğumdan beri, aklımdan hiç çıkmadı o söz. Yazı, “Kapitalizmin yıkıcı ve yırtıcı ilerleyişinin insanlığa devasa ağır bedeller ödettiği günümüz dünyası…” diye başlıyordu ve bu yıkıcı ilerleyişe karşı mücadelenin önemiyle sona eriyordu. “Sürecek…” diye not düşülen şey de, bu mücadeleyi yazmaya devam edeceği anlamına geliyordu. Hande’nin aklını ve yüreğini koyduğu o mücadele, “sürecek…” O da biliyordu bunu. Hiçbir yazı ve hayat, gerçekte tamamlanmaz, sürer… Özlemle…