Hayat biraz hayal, biraz ihtimal

Bahar iyiden iyiye varlığını hissettiriyor. Şehrimizi kuşlar istila etmiş gibi. Halbuki hep aramızdaydılar. Sokaklardan evlerimize çekilip karmaşık gürültümüzü de yanımıza alınca narin şakımaları duyulur oldu. Her ötüşün ritmi ayrı. Yaşadığımız günlerin ritmi de öyle. Kimimiz ev uğraşlarında ve sosyal medya paylaşımlarında eskisinden çok daha aktif.

Kimimiz karantina öncesi ritmini koruyor; işinde, gücünde, evinde, atölyesinde kaldığı yerden yaşamına devam ediyor. Kimimiz durup iç sesine dikkatini yöneltmeyi seçti. Kimimiz kısıtlı yaşamın bir an önce bitmesini diliyor, kendini tutsak hissediyor. Kimimiz tüm canlılar için gerçek özgürlüğün yeni yeni kazanıldığına inanıyor. Kimimiz geçmişi sorguluyor. Kimimiz geleceğin kurgusu ile haşır neşir. Bu haftaki kitap seçimlerimi fark ediş, istek, dilek, beklenti, tercih, ihtimal ve hayal kavramları belirledi. Bilinçli ya da bilinçsiz tercihlerimizle inşa ettiğimiz hayatlarımız sürprizlerle dolu. Karar anlarının sancısında hayal kurmak en doğal yatıştırıcı.

Ait olunan yere dönebilmek

Geçen gün oğlumun gözü duvardaki yağlı boya resme takıldı. Resimdeki karlı dağlara dikkatle bakıldığında yaşlı insan silüetleri görünüyor. Oğlum, bu detayı ilk kez fark etmiş olacak ki şaşkınlıkla bana gösterdi. Evde daha fazla vakit geçirdiği için etrafındaki objelere dikkatini daha iyi verebildiğini söyledim ona. O andan sonra duvarlardaki tablo ve maskelerimizi incelemeye başladı. Bundan ayrı bir keyif aldığını görebiliyordum. Oğlum bakışlarıyla yaşadığı evi kucaklıyordu. Bu anımız bana “Minik Mavi” kitabını hatırlattı. Öyküde Minik Mavi kız ormanda yolunu kaybetmiş, evini arıyor. Bunu fark eden Will minik Mavi’ye yardımcı olmak istiyor. Evi arayışlarında onlara eşlik ediyoruz. Masalsı çizimler merakımızı her sayfada canlı tutuyor.

Tam ümitsizliğe kapılıyorken yazar şaşırtıcı bir yaratıcılıkla bizleri somut bir gerçekliğe döndürüyor. Kitabı okuduktan sonra nesnelerin şekil ve inceliklerine farklı hassasiyetle bakmaya başladım. Gündelik yaşamımızda başımıza gelmiş ya da gelebilecek somut bir aksiliğin sıcacık bir çocuk öyküsüne dönüştürülmesine şapka çıkardım. Ait olunan yere dönme gayreti değerli. Ait olduğun yeri bulmana yardımcı olan yol arkadaşlığı da. Ne mutlu, olduğu yerin, ait olduğuna inandığı yer olanlara!

Hayal ve şans demişken, bundan 100 yıl önce demokrasimiz adına büyük bir hayal gerçekleşti. Türkiye Büyük Millet Meclisi kuruldu.

Bu kıvanç bayrama dönüştü ve dünya çocuklarına armağan edildi. Bizler şanslı çocuklarız! 23 Nisan kutlu olsun! Şarkılarla, danslarla, şiirle, öyküyle, coşkuyla kutlayalım. Mutlu ve umutlu #evdekalalım.

Hayallerin peşinde bir yolculuk

Sıradaki önerim “İnsanlar güzel varlıklar, çünkü hayal kurabiliyorlar” diyen Tayvanlı illustratör, Jimmy Liao’nun “Bir Dileğim Var” kitabı. Sahildeki küçük demliği sihirli lamba zanneden çocuklar öyle olmadığını görüp yanından ayrılıyorlar. İlerleyen saatlerde başka bir çocuk demliği fark ediyor. En sevdiği oyuncağıymış gibi demliğe sarılıp onunla keyifli saatler geçiriyor. Eve dönme vakti gelince demliği bulduğu yere bırakmasıyla Liao’nun şiirsel anlatısı gerçek anlamıyla başlıyor. Çıktığımız yolculukta her sayfada ayrı bir çocuğun hayalini öğreniyoruz. Dilek dilemenin farklı yollarını, kalpten kalbe, akıldan akıla değişen yorumlarını okuyoruz. Gerçekleşme ihtimali olanlardan, hayaller aleminde asılı kalanlara, asla gerçekleşemeyeceklerden, vaktini bekleyenlere…Kitaptaki bulut fabrikası örneği öyle etkileyici ki açıklamak anlatıya haksızlık olur. Mutlaka bu kitabı edinin. Yazarın şanslı çocuk olarak nitelendirdiği ufaklık gibi sayfalar boyunca koşun, basit, karmaşık, açık ya da gizli demeden soyut ile somutun çizgiyle dansına eşlik edin. Rüyalardan geçin. Her sayfası ayrı çağrışımlarla, sessiz coşku, sesli içe kapanışlarla dolu seyrin keyfini çıkarın. “Herkes aynı şeyi dilese ne olurdu?” sorusuna benzersiz cevaplar verebilen şanslı çocuklardan biri olun. Kıyıdaki demlik, daldaki yeşil kuş, düşsel cin sizi bekliyor.

Sonuç nereden okuduğuna bağlı

Hayat tercihler ve ihtimallerle örülü bir nefes yumağı. Şanslıysak yumağı dilediğimiz gibi çözüp, sarabiliyoruz. Şanslı değilsek kördüğümlerden kurtulamıyoruz? Gerçekten böyle mi dersiniz? Bu girift durumu çocuklara açıklama yolunu ararken çok cici bir kitap ile tanıştım. “Şanssızım, Şanslıyım”. Kitabı ön ve arka yüzünden çift yönlü okuyabiliyorsunuz. Tam ortasına geldiğinizde anlatının felsefesi yıldızlar gibi parlıyor. Ortak görsel, anlam ayrılığını huzurla birleştiriyor. Okumaya hangi yüzden başlarsak başlayalım küçük Amanda’nın dışarıda geçen bir gününe eşlik ediyoruz. Şanssızım yüzü ‘perde arkası ihtimallere’, Şanslıyım yüzü ‘tercihlerin ve talihin fraktallerine’ dikkat çekiyor. Amanda parkta dolaşmaya devam etseydi ne olacaktı biliyor musunuz? Ya da Pazar alanına girmeseydi? Soldaki sokak yerine sağdaki sokağa dönmeyi tercih etseydi? Kaderci bakış açılarımızı gözden geçirmemiz için güzel bir fırsat. Bardağın dolu ya da boş tarafını görmekten de öte bir tavrı savunuyor kitap. Her halükarda şansı ve şanssızlığı iki avucumuza tutuşturuyor. Şanslı mısınız? Şanssız mı? Çocuklarınızla birlikte karar vermeye ne dersiniz? Biz denedik ve zihnimizden terler boşaldı.