Je suis Charlie…

Bu hafta aslında hayvanlarla insanlar arasındaki farkları yazacaktım. Hayvanların toplu katliam yapmayan canlılar olduklarını, onların yalnızca ihtiyaçları kadarını istediklerini, gerektiğinden fazla tüketmediklerini söyleyecektim. İnsan olmanın çoğu kez “hayvanın ölümcül bir hastalığı” olduğunu anlatacaktım. Gerek kalmadı. Binlerce cilt kitapla anlatamayacaklarımızı Charlie Hebdo katliamı acı bir şekilde gösterdi. İnsanın en aşağılık yaratık haline gelebildiği bir kez daha ortaya çıktı. Biz, maalesef, katledilenlerden de bir kez daha öğrendik ki mizah yapmak dünyadaki en ciddi işlerden birisiymiş. Ölenler ışıklar içinde uyusun. Onlardan geride, dilimizde inatla tek bir kelime kalmıştır artık: Korkmuyoruz… Söylenecek sözlerin geri kalanıysa laf-ı güzaftır… Üzgünüm, çok üzgün…