Kasabian her dönem Kasabian’dır

Haziran 2009’u hatırlıyorum. Leicesterlı grup West Ryder Pauper Lunatic Asylum adlı uzunçalarını henüz yayımlamıştı. Tüm yaz döneminin en çok sözü edilen albümü olmuştu West Ryder Pauper Lunatic Asylum. Hemen her büyük festivalde Kasabian’ın adı vardı. O kaydın sonrasında üç farklı albüm daha geldi onlardan. Ama hiçbiri o 2009 heyecanını getiremedi Kasabian’a. Bunun sebeplerini bir ara denk geldiğimizde saatlerce konuşuruz ama burada yerim dar ve özet geçmek zorundayım: Kasabian artık Fire gibi şarkılar yazamıyor.

Birkaç gün önce gelen yeni Kasabian albümü For Crying Out Loud dinlemesi keyif veren, prodüksiyonlu sound yapısıyla dikkate değer bir çalışma. Kalabalık sözlerle klişe yaşam temalarını tekrar etmeye çalışmıyor, sıkıcı nakaratlarla vasat hitler aramıyor. 80’ler disco ritimleri var burada. Milenyum sonrasında filizlenen indie rock’ın soul ve hatta kimi bölümlerde jazz ile buluşması var. Ancak karşınızdaki Kasabian olunca daha fazlasını bekliyorsunuz.

On üç yıl önceki aynı adlı çıkış albümleri onların en büyük düşmanı aslında. O ilk şarkılarla yıldırım gibi çakmışlardı. O ışığı herkes gördü, onun azına hiç kimseyi ikna edemezler. Grubun beyni Serge Pizzorno “basit olsun istedik” diyor For Crying Out Loud için. Bunu söylediğim için üzgünüm Pizzorno, ama Kasabian’ın basit olmak gibi bir lüksü yok. Kasabian Leicester’ın Oasis’i olabilirdi. For Crying Out Loud onların bu konudaki son şanslarıydı bana kalırsa. Albümün temkinli yapısını görünce bunu bilerek tercih etmediklerini anlayabiliyorum. Artık Fire gibi şarkılar yazmayı denemiyorlar bile.

Başlığın altını tam bu noktada çizelim. Ne olursa olsun Kasabian her dönem Kasabian’dır. 2017 onlardan gelen yeni şarkılar sonrası daha güzel kuşkusuz. Sixteen Blocks’un final bölümünde tam gün geçirebilirsiniz.

Twentyfourseven, The Party Never Ends ve Comeback Kid’i ayrıca belirtmek gerek. Tümü sirayet gücü yüksek şarkılar. Bazı müzik toplulukları böyledir işte. Diskografilerinin bir bölümünde atmosfer çizgisine çıkarlar. Sonraki albümlerinde çamurun içine düştüklerini zannedersiniz, ama o çamurun temeli bile bulutların üzerindedir. Kasabian’ın en iyisi bu değil, ama For Crying Out Loud’a yine de kulak verin. İyi sesler duyacağınıza eminim.