İzmir Ulamış Mahallesi’nde yaşayan köylü kadınlar, 3 sene önce köylerine gelen tiyatro eğitmeni sayesinde sahneyle tanıştı. Ekibin en yaşlılarından 70 yaşındaki Ayşe Duruk “Evde oturup da nerem ağrıyor diye kendimi dinleyeceğime, tiyatroya gidip her şeyi unutuyorum” dedi

Köylü kadınlar sahne tozunu sevdi


İzmir’in Seferihisar ilçesine bağlı Ulamış Mahallesi’nde 3 yıldır faaliyet gösteren Ulamış Köy Tiyatrosu’nun 25 kişilik oyuncu kadrosunun 20’sini köyde yaşayan kadınlar oluşturuyor. Bahçelerinde yetiştirdikleri sebze ve meyveler ile evlerinde yaptıkları ürünleri pazarda satan kadınlar geçimlerini bu şekilde sağlıyor. Çoğu hayatında hiç tiyatro oyunu izlemeden tiyatro yapmaya başlayan kadınların kimisi eşiyle, kimisi kızı ve torunuyla aynı oyunda oynayarak, sahnede sergiledikleri performanslarla yaşamlarına renk katıyor.

Seferihisar’ın Ulamış Mahallesi’nde 3 yıl önce Seferihisar Belediyesi Tiyatro Topluluğu eğitmeni Vedat Murat Güzel öncülüğünde kurulan Ulamış Köy Tiyatrosu, 25 kişilik ekibiyle oyunlarda dekorundan müziğine her detayı birlikte çalışarak hazırlıyor. 10 yaşından 74 yaşına kadar geniş bir yaş aralığındaki oyunculardan oluşan köy halkı tiyatro sayesinde hem eğleniyor, hem de birbirine destek oluyor.

Köy tiyatrosu oyuncularından biri olan Berkay Taşkan tarafından çekilen tiyatronun belgeseli, geçen temmuz ayında ABD’nin Chicago eyaletinde düzenlenen 3. Kısa Belgesel Festivali’nde seçki bölümüne seçilmeye hak kazandı. Belgesel, Kuzey ABD genelindeki üniversitelerin derslerinde gösterime sunulup öğrencilere köy kültürünü inceleme olanağı sunacak.

Çok güzel bir değişim oldu

Köy kadınlarının tiyatroyla cesaretlendiğini kaydeden eğitmen Vedat Murat Güzel, “İlk başta biraz temkinli yaklaşan köylüler, şimdi çok daha cesur, çok daha istekli davranıyor. Önceden kahvenin önünden geçerken bile tedirgin olan kadınlar şimdi kahvenin içinde oyun oynuyorlar. Bu çok güzel bir değişim ve dönüşüm. Bu etkileşimin çoğalması ve insanlara sirayet etmesi gerekiyor ki insanlar daha duyarlı, daha vicdanlı olsunlar.”

Çocukluğundan beri içinde tiyatro sevgisi olduğunu fakat 3 yıl öncesine kadar hiç yapmamış olduğunu söyleyen köylülerden 43 yaşındaki Aslı Esenli, tiyatro eğitimine heyecanla gittiğini belirterek, “Bahçedeki işlerle ilgilenirken zaman geçiyor, akşamüstü oldu mu tiyatro kursum olduğunu hatırlayıp heyecanla koşturuyorum. Eğer işleri bitiremezsek arkadaşlarla imece yapıyoruz. Ağabeyim ve annem de beni destekliyor” diye konuştu.

Tiyatro dertleri unutturuyor

Kızı ve torunuyla aynı sahnede oynayan 70 yaşındaki Ayşe Duruk ise sahnede mutlu olduğunu dile getirdi. Tiyatronun bütün dertlerini unutturduğunu ifade eden Duruk, “Evde oturup da nerem ağrıyor diye kendimi dinleyeceğime, tiyatroya gidip her şeyi unutuyorum. Gençlerle genç oluyorum” diyerek sözlerini sonlandırdı.