Mücadeleye birlikte devam edeceğiz
Prof. Dr. Tamer Aker - Yetişkin Psikiyatristi
Pandemiyi insan yaşamını doğrudan tehdit etmesi, toplumları ve topluluk hayatını derinden etkilemesi nedeniyle toplumsal bir travma olarak tanımlamak mümkün. Pandemiyle daha önce görmediğimiz, bilmediğimiz bir virüsle karşı karşıya kaldık ve acizliğimizle tekrar yüzleştik. Dünyalar hâkimiyiz derken bir kalıp sabuna muhtaç hale geldik. Derin bir anlama boşluğuna düştük. Belirsiz, bilinmez bir sürecin içine girmek tekinsizlik ve güvensizlik yarattı. Bu belirsiz süreçte hepimiz endişe, çaresizlik ve sıklıkla tahammülsüzlük duygularıyla içli dışlı olduk. Uyku ve dikkat sorunları ortaya çıktı. Bu süreçte kimileri tam bir inkâr, kimileri de komplo kurguları ile meşgul oldu. Kimileri başkaları için ne yapabilirim diye dert edinirken, kimileri başkalarından ne kadar uzak durabilirim diye endişelendi.
Telefonla destek sağlayan ‘Korona Virüs Online Ruhsal Destek Programı’na (KORDEP) da çok çeşitli ruhsal ve sosyal ihtiyaçların çağrı merkezine yansıdığını gözlemledik. Salgın sürecinin hepimiz için yeni ve dinamik olması başvuran kişilerin ihtiyaçlarını da zaman içinde değiştirdi. Pandeminin ilk başladığı dönemde, Covid-19 tanısı alanlar, karantinada olanlar veya ailesi/yakınları için bulaş kaygısı olanlar sık başvuranlar arasındaydı. Şimdi ise pandemi hayatın her alanında kendini hissettirmesiyle mesleki alanlarımız evlere taşındı, eğitim sistemi değişikliğe uğradı, ilişkilerimiz mesafelendi, insana dair beşeri alanların tümünde pandemi etkisini gösterir oldu. Dünyadaki yoksulluğu, yoksunluğu, adaletsizliği ve ayrımcılığı gözler önüne serdi. Yoksulsanız ülkenize aşı bile giremedi. Ortak mücadelenin önemini anladık. Tek başına, tek bir topluluğun, tek bir ülkenin kurtuluşunun değil tüm dünyanın tek sağlık hedefi ile kurtulabileceğini anladık. Dışımızdaki doğaya sahip çıkmadan, doğanın bize sahip çıkmayacağını kavradık. Diğer taraftan zihnimiz ne zaman aşılanacağımız ne zaman eski hayatımıza iş düzenimize döneceğimiz ya da eski hayatımıza eskisi gibi dönebilecek miyiz sorularının cevaplarını bulmakla meşgul. Tüm bunlar olurken birbirimize bir şekilde temas edebileceğimiz alanlar yaratmak, sesimizi duymak, destek olmak, izlemek, oynamak, bol okumak, egzersiz yapmak yani kadim doğa ve kültürümüzden ne getirdiysek onları yapmaya çalışmak önemli. Kısacası, son vaka bitinceye kadar her alanda birlikte mücadeleye devam edeceğiz.
