Geçen hafta açıkladığım gibi hala yurt dışındayım.  Yazıyı gazeteye iletme zorluğundan, yazı yerine şiirimi nöbetçi koydum…

şehre inmek 

şehre indim
bir muhalefet edindim
sakındım dilimi
sözlerimin yarısını sakladım

şehre indim
adresim yoktu
sözcük evler aradım
sözlerim dilimden söküldü
boş ağzımda
adres aradım
sahipsiz adıma rastladım 

şehre indim
bir aşka rastladım
kız mıydı, üzgün müydü bilmem
amma, sevgili olacak bir kadındı,
bir ekmeği sevgiyle koklayıp
çocuklara götürmesinden anladım

./..
çocukları seven kadınlar
severler erkekleri de.
Erkekleri seven kadınlar
daha kolay sever insanları
insanları seven kadınlar
sevmese de olur erkekleri
sevilen erkekler, sever sadece sevileni

şehre indim, bir ekmek edindim
ekmeği veren kadını sevdim

şehre indim, yolları konuştum.
yolculuklar götürdü beni sonra
aklım koklanmış ekmekte kaldı.