Onur’suz bir dünya

“Ah kavaklar, kavaklar.../ Acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar.”

Hayattaki en eski arkadaşımı, dünya üzerindeki en uzak ve çok yakın hatıralarımın bir parçasını aniden kaybettim.

Bıraktığı dev boşluğun içerisinde, bu hafta yazı yazmak mümkün olmadı. Güzel arkadaşım Onur Derin’in acısıyla, affınıza sığınıyorum.

Onurcum 20 yıl önceki bir e-postanda demişsin ki: “Her şey yaşanmak için. Boş ver üzülme.”

Mümkün mü sence?