Adalı: Üç adalı. Adapazarı, Burgaz Adası, ve ‘yeni bir keşif’ olarak Sait Faik adası. Balık: Onun öpüp bıraktığı küçücük balıklar dolaşıyor hala denizlerimizde. Ceylan-ı Bahri: İkinci baskısında “Medar-ı Maişet” motoruna verdiği isim. Çakır: Ece Ayhan, “Çakır gözlü, mor dudaklı ve patlak gözlü sarışın” der ona. Deniz: Sait Faik’in rakı masası, yazı masası, muhabbet masası, mavi masası. Eftalikus: Öyküsünü yazdığı, Taksim meydanına bakan “Eftalikus’un Kahvesi”. Fındık: Kendini büyük görmeyen herkesin ahbabı, öyküsüyle adı aynı olan köpek. “Gramofon ve Yazı Makinesi” öyküsünde bu iki küçük makineye övgüler düzer. Ğ: Grenoble, çok sevdiği Fransız kenti. İlhan Berk’in ona “Ağıt”ında da geçer. “Haritada Bir Nokta”: Ünlü “Yazmasam deli olacaktım” cümlesiyle biten öyküsü. Israr: “Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey.” “İmrozlu Kız”: Dudakları yağmurlu havalarda kirli, pazarları fiyakalı Eleni’nin şiiri. Justin Besançon: Paris’te göründüğü ünlü karaciğer mütehassısı. Karga: “Karganı bağışla. Ben şeamet kargası değil, hasret kargasıyım.”(Mektup)
“Lüzumsuz Adam”: “Kendi peşimi bile bıraktım” diyecek kadar ‘lüzumsuz’ bir adamın öyküsü. “Medar-ı Maişet Motoru”: 1944’te toplatılan ve 1952’de Birtakım İnsanlar adıyla yayımlanan romanı. Nevin: Yanında hiçliğini duyduğu, onu sevmekle gururlandığı sevgili arkadaşı. “O Ve Ben”: “Sana koşuyorum bir vapurun içinden/Ölmemek, delirmemek için.” Ölüm: Dağlarca, ölümünün ardından “Ağıt” yazdı: “üşür balıklar hikayelerde.” Panco: “Panco iyi çocuktur. Candır can.” Sait Faik’in bir nevi Don Kişot’u, kahramanı. Rüya: Öyküleri şiire benzetilir, şair tabiatlı, şiir sezgili, rüya görüşlü bir Adalıdır. “Sinağrit Baba”: Sonunda oltaya gelen sinağrit balığını anlattığı müthiş öykü. “Şimdi Sevişme Vakti”: Kiraz mevsiminin sevişme vakti olduğunu haykıran şiiri. Taksim: Sait Faik’in Burgaz dışında en sevdiği yer, Asmalımescit, Beyoğlu, Pera… Uğurlu: ‘Sait’, uğurlu, mutluluk veren demekmiş. T. S. Halman onu böyle anar. “Üçüncü Mevki”:İlk kitabı Semaver’de(1936) yer alan bir tren yolculuğu öyküsü. Vapur: Sait Faik öykülerini, şiirlerini, kişilerini, olaylarını, sırlarını taşıyan dost. “Yeis”: “Akşam üstleri geliyor/Tam insanlar işten çıkarken” dediği ‘rezil’ şey! “Zemberek”: Ruhiyat dersinde saatinin zembereği kırılan Celil’in öyküsü.