HAYDAR ERGÜLEN

2017.04.30 10:54

Sait Faik alfabesi

Abone Ol

Adalı: Üç adalı. Adapazarı, Burgaz Adası, ve ‘yeni bir keşif’ olarak Sait Faik adası.
Balık: Onun öpüp bıraktığı küçücük balıklar dolaşıyor hala denizlerimizde.
Ceylan-ı Bahri: İkinci baskısında “Medar-ı Maişet” motoruna verdiği isim.
Çakır: Ece Ayhan, “Çakır gözlü, mor dudaklı ve patlak gözlü sarışın” der ona.
Deniz: Sait Faik’in rakı masası, yazı masası, muhabbet masası, mavi masası.
Eftalikus: Öyküsünü yazdığı, Taksim meydanına bakan “Eftalikus’un Kahvesi”.
Fındık: Kendini büyük görmeyen herkesin ahbabı, öyküsüyle adı aynı olan köpek.
“Gramofon ve Yazı Makinesi” öyküsünde bu iki küçük makineye övgüler düzer.
Ğ: Grenoble, çok sevdiği Fransız kenti. İlhan Berk’in ona “Ağıt”ında da geçer.
“Haritada Bir Nokta”: Ünlü “Yazmasam deli olacaktım” cümlesiyle biten öyküsü.
Israr: “Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey.”
“İmrozlu Kız”: Dudakları yağmurlu havalarda kirli, pazarları fiyakalı Eleni’nin şiiri.
Justin Besançon: Paris’te göründüğü ünlü karaciğer mütehassısı.
Karga: “Karganı bağışla. Ben şeamet kargası değil, hasret kargasıyım.”(Mektup)

“Lüzumsuz Adam”: “Kendi peşimi bile bıraktım” diyecek kadar ‘lüzumsuz’ bir adamın öyküsü.
“Medar-ı Maişet Motoru”: 1944’te toplatılan ve 1952’de Birtakım İnsanlar adıyla yayımlanan romanı.
Nevin: Yanında hiçliğini duyduğu, onu sevmekle gururlandığı sevgili arkadaşı.
“O Ve Ben”: “Sana koşuyorum bir vapurun içinden/Ölmemek, delirmemek için.”
Ölüm: Dağlarca, ölümünün ardından “Ağıt” yazdı: “üşür balıklar hikayelerde.”
Panco: “Panco iyi çocuktur. Candır can.” Sait Faik’in bir nevi Don Kişot’u, kahramanı.
Rüya: Öyküleri şiire benzetilir, şair tabiatlı, şiir sezgili, rüya görüşlü bir Adalıdır.
“Sinağrit Baba”: Sonunda oltaya gelen sinağrit balığını anlattığı müthiş öykü.
“Şimdi Sevişme Vakti”: Kiraz mevsiminin sevişme vakti olduğunu haykıran şiiri.
Taksim: Sait Faik’in Burgaz dışında en sevdiği yer, Asmalımescit, Beyoğlu, Pera…
Uğurlu: ‘Sait’, uğurlu, mutluluk veren demekmiş. T. S. Halman onu böyle anar.
“Üçüncü Mevki”:İlk kitabı Semaver’de(1936) yer alan bir tren yolculuğu öyküsü.
Vapur: Sait Faik öykülerini, şiirlerini, kişilerini, olaylarını, sırlarını taşıyan dost.
“Yeis”: “Akşam üstleri geliyor/Tam insanlar işten çıkarken” dediği ‘rezil’ şey!
“Zemberek”: Ruhiyat dersinde saatinin zembereği kırılan Celil’in öyküsü.