“Seninim,”

… diyorsun ama

nasıl benimsin?

Kazara? Alışkanlıktan?

Tahammülle?

Acıyla? Acıyarak?

İki haftada bir?

Hesaplı? 7/24?

Beyinsizce?

Meydan okuyarak?

Beceriksizce?

Talepkâr?

Buhranla? Despotça?

Korkuyla?

Görev duygusuyla?

Bencillikten? Hesapsız?

Rastgele? İstikrarsız?

Ayırım gözetmeden?

Sırf kendin olarak mı,

akraba ve dostlarla mı?

Bağımlı? Müdahaleci?

Hoşgörüsüz? Entrikalı?

İşgalci? Aşkla?

Nefretle? Güvenmeden?

Mecburen? Kısmen?

Kötünün iyisi sayarak?

Kendine yeterli olarak mı?

Kölece mi? Kuşkuyla?

Taktikle? Lafın gelişi?

Savunulabilir bir tepki

için, de bana

ne tarzda benim

olduğunu: Tehdit olarak?

İnanamadan? Akılsızca?

Değişken? Zigzaglarla?

Ve hepsinden önemlisi:

Sağlıklı olarak mı? Nasıl?

Ne?! Hepsi mi? Yani

kısaca… insanca;

tamamen insanî olmasa da.