Tayfun Mater: Fırat!

Tayfun Mater

Fırat'ı (Hrant), 1986 ortasında hapisten çıkıp memleketime, Bakırköy'e döndüğümde, Yalçın (Oşin) aracılığıyla tanıdım. (Böyle parantezli isimler size garip gelebilir, ama bugün bu ülkede binlerce ermeni, yahudi böyle yaşamak zorunda.)

Hmat kitapçılık yapıyordu, dünya tatlısı, çok kültürlü bir insandı. Solcuydu. Pek rahat değildi. Pasaportu yoktu. Ben bile ondan daha önce pasaport alabildim. Zaten şu çok net, biz bu ülkede bir eziliyorsak Hrnat iki ezilenlerdendi. O sakin, rahat haliyle yavaş yavaş fikirlerini yazıya döktü ve cemaati düşünmeye zorladı. Dini otoriteyi, patrikhaneyi ikna ederek Agos'u hazırladı. Bu cesaretli çıkış, herkesi, hepimizi şaşırttı. Daha doğrusu ezberimizi bozdu. Bulabildiklerimizi okumaya giriştik.

Ve birçok insan 1915'i düşünmeye başladı. O sadece Ermeni meselesini gündeme getirmedi, sol siyasetle de ilgilendi. 1999 seçimlerinde ÖDP'nin aday gösterdiği Tatyos arkadaşımızı desteklemek için Maçka da cemaatle yapılan toplantıda arkalardan geldi ve konuştu: "Korkmayın artık ÖDP'ye oy verin" ÖDP Şişli'den, Yeşilköy'den binlerce oy aldı. Hrnat yoluna devam etti. İnandıklarını her platformda, herkese karşı savundu.

Paris'te seyredebildiğim ve fazla da tepki duymadığım Ararat filminin yönetmeniyle Cannes festivalinde kameraların önünde tartıştı.

Türkiye'de "soykırım oldu" derken Fransız parla-mentosu'nun son kararı kesinleşirse, Fransa'ya gidip, protesto için "soykırım olmadı" diyeceğini söyledi. Şimdi Adalet Bakanını dinlerken, aynı şahsın geçen yıl TBMM'nde Hrnat'a, bizlere ağzından köpükler saçarak nasıl saldırdığını hatırlıyorum. Bu ortama, özellikle devletin bu tutumuyla geldik.

Hrnat görevini fazlasıyla yaptı. Cuma gecesi Tak-sim'den Agos'a yürüyen binlerce kişi haykırıyordu:" Hepimiz Hrnat'ız, Hepimiz Ermeni'yiz." "Ermeni halkı yalnız değildir" Bu Türkiye tarihinde bir ilkti. Bu cesareti ancak şimdi gösterebildik. Hrnat başarmıştı.

Sevgili arkadaşımı, yiğit devrimciyi bugün uğurluyoruz. Ailesinin acısı, bizlerin de acısıdır.