Eylül aldı başını gitti. Cürmü kadar değil, düştüğü yeri kasıp kavurup gitti. Kaybettiklerimiz, hüzünlerimiz, bir çırpıda gelen hazan ve sararmış yapraklar. Eylül, nefret, şarap, anılar, dostluklar ve gözyaşı ile gitti. Tam yola çıkacak vakit gelmişti oysaki!

Yine yol göründü

@mustafadermanli

Şimdi pek düşünmemeye çalışsak da sessiz günlerde, bir Ahmet Telli şiirinin ortasında, bir Pink Floyd şarkısında, ada vapurunun son seferinde, kırmızı şarabın son kadehini paylaşırken, İhsan Oktay Anar’ın Suskunlar’ında, Haldun Taner’de vasat bir Şehir Tiyatroları oyununda, Vosvosla yapılan yolculuklarda, suluboya resimlerde, muzipliklerde, Sirkeci’de bir köftecide, Hasanpaşa’da kurufasülyecide, Fikirtepe’de Şafak’ın meyhanesinde, Kadıköy’de bira’nede, Bozcaada’da kaleyi karşıdan gören hakim bir noktada, İzmit’in tepelerindeki bir yaylada, Ordu’nun bulutlara karışan obalarında, sakin sakin akan Tuna’nın yanıbaşında, mükellef bir rakı sofrasında, etsiz yemeklerde, sarımsaklı menemenlerde, demli çaylarda, kamyoncu lokantalarında, Vosvos kamplarında bir kişi eksiğiz artık biz. Kabul.

Fakat yaşamdaki tek gerçek, bazen zamansız geliyor. Ne yapalım, hatıraların bizi sık sık yoklamasını bekleyeceğiz. Artık hesabı ödemeye koşturmamıza gerek yok. Sakince yürüyebiliriz. Serserice sokaklarda dolaşsak da bir yanımızın yarım olduğunu bilerek. Ve bunların hepsini kabul ederek.

Birlikte yapacağımız yolculuklar için bozukluklarla doldurmaya çalıştığımız kumbara öylece bize bakıyor.


Bu sayfalarda uzun süredir yazdığım seyahat yazılarının en büyük ortaklarından, yol arkadaşımız, karavanamızın daimi üçüncü kişisi, gençlik iksirimiz, motivasyon kaynağımız, manen dedemiz yıldız oldu, uçtu gitti. Elbette biz yine yollarda olacağız, yine rakı masaları kurup, kahkahalar atacağız. Sanki hep bir şeyler eksik olacak ama.

Sanki bir parçası eksik puzzle gibi bundan sonra hayatımız. Bütünde sıkıntı yok fakat ayrıntılar flu.

Nasıl bir konservenin üzerinde bile son kullanım tarihi yazıyorsa, çok doğruymuş ki her şeyin bir ömrü varmış. O gidince sanki bu sayfanın da en azından bir süre “es” vermesi gerekiyor. Tazelenmek, yenilenmek, nefes almak için.

BirGün, 2007’den beri içerisinde olmaktan büyük gurur duyduğum ailem. Gün gelecektir yine bolca gezi notu paylaşacağım günler gelecektir. Bunu da zaman gösterecek. Bunun dışında çevre haberleri ve muhtelif haberlerle ara ara adımı görmeye devam edersiniz zaten. Haydi eyvallah.