Yok istemem

> EZGİ ÇELİK e.ezgicelik@gmail.com

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil politika yapmak
He söyle şarkını dersen yazarım sözümü
Oyna oyununu dersen çıkar söylerim fikrimi
Tabi istersem sararım seni bayrağına bir anda
Ama ancak otuzbeşlik bir film makarasında

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil sokaklarda koşmak
He göster bedenini dersen otururum tuvalin karşısına
Çizerim sana seni, sanki çok sürreal bir çöp gibi
Tabi bahsederim senden illa övülmek istersen
Ama ancak şiirimdeki dizede bir garip gibi

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki seni sevmek
He illa sevme, yer de dersen gülerim en şehvetlisinden
Dökerim içimdeki tüm alaycılığı, kalem kalem satırlara
Tabi Nobel yarışına girecek bir romana da koyamam seni
Ama ancak günlük fısıltı gazetelerine ittiririm seni

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki her gün zehire bulanmak
He benim nefesim zehir, sözüm zehir, ben zehirim dersen
Mecbur kalırım, takip ederim seni
Tabi her şeyimi ortaya koyarak, her şeyini ederim
Ama ancak korumak için dostlarımı, tutamadığın zehrinden

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki ağlamak
He basarsan damarıma en ağırından
Sen ayılı oyuncağı kendi namlulu oyuncağınla bir tutarsan
Tabi ağlarım en acılısından, bağıra bağıra
Ama ancak asla unutmadan canların dik duruşunu

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki takipte kalmak
He duyuyorsam senden ‘banane’ yi
Bak nasıl takipte kalırım tüm gelip geçen bilgileri
Tabi koşarım tüm çözümlerin, çarelerin peşinden
Ama ancak adaletle rahata ereceğine inandığım için gidenlerin

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki haksızlığa uğramak
He kim takar sizi, biziz buraların yeni galibi dersen
Yarışa sokarsın beni, istemem girmek seninle o yarışa
Tabi bulurum hemen kendi yöntemimi, kaptırmam sana hakkımı emeğimi
Ama ancak çok zorlarsan beni, kurarım bende takımımı, alırız senden kendi girdiğin yarışı

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki sanatsız bir konu da yorum yapmak
He kademe yapma dersen, hemen çıkar fikir sepetten
Sonuçta sanat için de, sepet için de, bu kafalar hep mesaide
Tabi tek isteğimiz sadece ve sadece atıp tutalım sanat ve sepet için sadece
Ama ancak sen bir yerinde rahat durabildiğin sürece

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki kocaman bir kalabalığa sen diye konuşmak
He gizlenmişse bu koca kalabalık
Bulamıyorsak bir türlü kimdir bu kalabalık
Tabi biz de söz gelimi sen diyeceğiz sana ey kalabalık
Ama ancak bizde çok kalabalığız be kabalık

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki her şeyi bilmek duymak
He dersen ki Brecht’ de yazmış Shakespeare de
Hepsi de mecbur kalmış kendi döneminde
Tabi demişler, biz yazmayacağız da kim yazacak demişler belki de
Ama ancak tarihe not düşersek tekrarlanmaz bu olaylar demişler ve yanılmışlar belki de

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki sanat sepetten uzaklaşmak
He zorlarım seni, yazdırırım sana, mecbur bırakırım dersen kalmam aşağında
Sonuçta hep var bende malzeme sayende, ey eli sopalı hoca
Tabi hemen çekerim kalemimi, çıkarırım duygumu hazır nasıl olsa ey hoca
Ama ancak ben yapabilirim her daim bunu, hem de sadece sanatımla, hoca

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki sana göre iş yapmak
He bende istemediğin kadar var boya, fırça, söz, besteye vükela
Hazır beklerler duyguları icraya
Tabi ki yeterler sanat sepetle seni sana anlatmaya
Ama ancak senin işlerin pek yetmiyor sanatı icraya.

Yok istemem zorlanmak
Benim işim değil ki her gün yeni bir acı eşliğinde sanatı kucaklamak.