Bu sefer kahramanlar öğretmen
Gökhan Yavuz DEMİR
Her çocuğun unutamadığı bir öğretmeni vardır, derler. Meselâ babam ilkokul öğretmeninin karakteri ve kariyeri üzerindeki etkisini anlata anlata bitiremez. İster çocukluk hatıralarından, isterse sevdiği bir filmden veya kitaptan olsun, hiç fark etmez, herkesin bir kahraman öğretmeni veya öğretmen kahramanı vardır.
Edebiyat da neredeyse bütünüyle bu genel geçer ifadeyle uyuşan çok duygusal öğretmen hikâyeleriyle dolup taşar. Oysa edebiyat biraz da hayata ve olaylara tersten bakmayı, her şeyi karşıtıyla düşünmeyi gerektirir. İşte David Walliams bunu fark etmiş ve yeni kitabında bize hatırlamaktan çok unutmak isteyeceğimiz türde öğretmenlerin hikâyelerini anlatmış: Dünyanın En Berbat Öğretmenleri.
Daha evvel dünyanın en berbat on çocuğunun hikâyelerini anlattığı Dünyanın En Berbat Çocukları’nda olduğu gibi bu kitabı da Tony Ross resimlemiş. Walliams’ın esprili diliyle tasvir ettiği öğretmenleri Ross’un çizgileriyle hayat bulunca, Dünyanın En Berbat Öğretmenleri’ni bir solukta okuyor ve kendi öğretmenlerinizin kıymetini daha iyi kavrıyorsunuz.
Kitapta on berbat, ama hakikaten berbat öğretmenin hikâyesi var. Beterin de beteri diyebileceğimiz bu öğretmenler açgözlü, obur, pasaklı, korkunç, kendini beğenmiş, palavracı, dediğim dedik ve en fenası da osurganlar. Bu gelmiş geçmiş en “iğrenç” öğretmenler, Walliams’ın kitabında geçit resmi yapıyorlar.
Top korkusu olduğu için okulda gördüğü her topa el koyan Bay Suspus; kendi aşklarından gözü kamaşmış Bay ve Bayan Aşk-Meşk ile aşklarının meyvesi Küçük Aşk-Meşk; üçtekerli motoruyla okul koridorlarında terör estiren kütüphaneci Bayan Kaknem; kendini ölümsüz bir sanat eseri sanan Bayan Kibir; neredeyse aralıksız pırtlayan, pasaklılığın ve iğrençliğin zirvesine çıkmış korkunç bir osurgan olan Doktor Dehşet; gördüğü her şeyi ve herkesi cezalandırmak isteyen müdür yardımcısı Bayan İfrit; en basit bir durumdan bile bir drama çıkarabilen Bayan Palavra; okul kantinindeki sebze hariç her şeyi silip süpüren ve durmaksızın geçmişteki sportif başarılarına dair palavralar üfüren Bay Muhteşem İrikıyım; açlıktan ölmeyi kesinlikle onun pişirdiği bir yemeği yemeye tercih edeceğiniz okul aşçısı Bayan Çetinceviz ve inanılmaz ama çocuklardan korkan bir okul müdürü olan Bay Fobi’nin hikâyelerinde hem acıyarak o okuldaki öğrencilere hak verecek hem de kendi halinize şükrederek Walliams’ın abartarak anlatmaya bayıldığı saçmalıklara gülmekten kendinizi alamayacaksınız.
Bugüne dek dünyanın en berbat çocuklarını anlatan Walliams bu işte o kadar ustalaşmış ki yeni kitabında anlattığı on öğretmenin yanında dünyanın en berbat çocukları hakikaten devede kulak kalır. Bu öğretmenler her çocuğun korkulu rüyası olacak kadar iğrenç, korkunç ve berbatlar ama bir o kadar da komik, acınası ve tuhaflar aynı zamanda.
Her yaş grubunun ve her mesleğin berbat örnekleri de olabileceğini bize hayli komik hikâyelerle gösteren Walliams’ın belki de artık “dünyanın en berbat yazarları”nı anlatarak iğneyi kendine batırma vakti gelmiştir. Ne dersiniz?
