LCV %5

Davet yollayıp, bir cevap beklediğiniz her 100 kişiden sadece 5’i lütfen cevap veriyor Kimdir bu yüzde 5? Nasıl insanlardır? 
Davetiyenin üzerindeki LCV yazısını ilk gördüğümde ‘bu da ne demek acaba?’ demiştim. Daha görgülü birisi ‘RSVP’nin Türkçesi’ diye cevap verdiydi. Böyle durumlarda, tıkanıp kalırsınız ya, öyle olduydum; peki, RSVP ne demekti? Davetler, toplantılar, paneller kent hayatının bir parçası olalı, (davetimizi kabul edip etmediğinizi bildirmek üzere) Lütfen Cevap Veriniz, dilimize katıldı. Benim 30 yıl önceki şaşkınlığımı bugün birçok kişi yadırgayabilir, hatta ayıplayabilir. Otuz yıl içindeki onca görgü artışına rağmen LCV’deki cevap oranı nedir, kaç kişi orada yazılan telefon numarasını çevirip, geleceğim ya da gelmeyeceğim diyor? Bu işlerin ustası bir iletişim danışmanlığı firmasının patronuna sordum. Yüzde 5. Davet yollayıp, bir cevap beklediğiniz her 100 kişiden sadece 5’i lütfen cevap veriyor. Belki lüzumsuz gördükleri davetler içindir, dedim. ‘Lüzumsuz görüp cevap vermedikleri ama en şık halleriyle geldikleri bir davet olabilir mi?’ cevabını aldım. Daveti düzenleyen firmalar, davetlinin aramasını beklemeyip aradıklarında, ‘düşünüyorum, henüz karar vermedim’ cevabı ile karşılaşıyorlar. Belki aynı akşama daha cazip bir davet teklifi ile karşılaşır mıyız, karar vermekte acele etmeyelim diye düşünüyorlardır. Üstelik LCV’ye CV’medikleri halde, kapıda belirdiklerinde, kimse yok giremezsin, sen cevap vermemiştin demeyecek ise, neden CV’sinler?  Peki, nezaket icabı ne oldu, demeyin. Kimse kendini başkası için kısıtlanmış hissetmek istemiyor. çocukluğunun mecburiyetler döneminden fırlamış birçok kişi için nezaket, üzülmesinler, ayıp olur gibi sözler adeta tutsaklara esaret yıllarını hatırlatmak gibi.
Peki, LCV isteği ne zaman yerine getiriliyor? Yerlerimiz kısıtlıdır, ya da arama sırasına göre biletiniz verilecektir, denen konser, gösteri gibi organizasyonlarda. Üstelik düzenleyiciler daha önce cevap verilmemiş ya da arandığında tamam gelirim deyip gelinmemiş davetlerin intikamını, biletleri kapıda teslim ederek alıyorlar. Nadirlik ilkesi gereği, ‘bitiyor, yer kalmıyor’ düşüncesini yerleştirebildiğinizde, davetli LCV’ye uymayı bir zorunluluk olarak hissedebiliyor. Kaçırmamak için... İnsan davranışının belirleyicilerinin başlıcası olan ‘kaybetmeme’yi ön plana çıkarttığınızda, kaybetmemek için lütfen (ve de zaruri olarak) cevap veriyorlar.
LCV olayının bir başka biçimini rezervasyonlarda gözleyebiliriz. Oteller, yaptırdıkları rezervasyonun sorumluluğunu almayıp ‘no-show’ yapanlardan yıllar içinde o kadar bıkmışlar ki, müşterinin niyetini sağlama almak için bir gecelik oda ücretini alma alışkanlığını kabul ettirdiler. Lokantalar ne yapsınlar? ‘Şık ve iyi’ diye bilinen iki lokanta sahibine, ‘müşterilerinizden rezervasyon yaptırıp da, ayırttıkları zamanda gelmeyeceğini bildirenlerin oranı nedir?’ diye sorduğumda, yine aynı oranı duyuyorum: yüzde 5. Kimdir bu yüzde 5? Nasıl insanlardır? Hiç zorunlu olmadıkları halde, hiçbir maddi kayıpları olmayacağı halde, yine de lokantayı arayıp biz gelemiyoruz, masamızı bir başkasına verin demelerine nasıl akıl erdirebiliriz? ‘Peki ne yapıyorsunuz ?’ ‘Kapıdaki bekleme listesinden alıyoruz.’ Nasıl olsa gelmeyen çok olur düşüncesiyle giderek kimse rezervasyon yaptırtmadan kapıya geliyor, bu sefer de. Sonunda rezervasyon almayı kaldıran lokanta sahibi rahat ederken, kapıda beklemek istemeyenler (yüzde 5’in de içinde olduğunu tahmin ettiğim bir grup) başka lokantalara gitmeye başlıyor.
Bir soru daha sorup lokantadan ayrılacağım. Hesaplarını ödemeden önce madde madde kontrol edenler yüzde kaçtır? Lokantasına göre değişir ama, diyor, asıl belirleyici olan, parayı kimin ödediği. Ne demek o, diye bir an düşündüğümde, iş yemeği ise zaten kimse pek bakmaz. Cepten ödeyenler arasında ise, kontrol etmeyenler yüzde 5.
Yüzde 5. Saf, temiz, sözünü  tutan, karşısındakine güvenen, ayıp olmasın diye arayıp haber veren, kendisini olduğu kadar başkalarını da ciddiye alan. Bir sıfır daha eklenebilir mi, sağına? Nasıl?