Ateş

… ile Leopar dostmuş

eskiden: hayvan her gün

gidermiş. Eşinde hüzün:

“Ateş bize hiç gelmez;

neden? Bence seni

küçümsediğinden!”

O sıcak Afrika gecesi,

kışkırtmanın nicesi!

Uykusu kaçmış Leopar’ın:

“Öf, peki, çağırırım - yarın!”

“Sevinçle gelirim,

kuru yaprak döşersen.”

Yol yapmış Leopar.

Eve dönmüş: “Konuk var!”

Yel başlamış; çıtırtı, derken.

“Hah!” demiş Leopar,

sesinde kıvanç; bu dostluk

güvenilir bir kazanç.

Kapıyı açmışlar: Ateş

dostça uzanmış. Ah!

Leopar’ın canı yanmış;

Ateş üzülüp utanmış.

Ama her yer alev alev!

Çift kaçmış pencereden.

Ev kül olmuş birden.

Ateş üzgün, çekilmiş geri.

Her leopar

lekelerle doğar

o yangından beri. Ner’de?

Ateş’in dokunduğu yerlerde.

Afrika efsanesi. Ne denir?

Yetişkin yanlışından

kuşaklar etkilenir.

Günün Manşetleri için tıklayın