Bizim Deniz
Bizim değerlerimiz, yoldaşlarıyla Bizim Deniz ve tüm devrimcilerdir. Onların temsil ettiği düşüncelerdir. Onların yoludur. Can Yücel’in “aşk olsun” dediği çocuklardır, çünkü “En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de Devrim/O, onun en güzel yüz metresini koştu” dediğidir. Bizim Deniz’dir.
... O geceden sonra yepyeni bir denizimiz oldu. Karadeniz hırçındı, Akdeniz tuzluydu, Marmara içdenizdi, Ege sonsuzdu. Yeni Deniz’imiz en gençleriydi, bize en yakındı, bu yüzden de adı Bizim Deniz oldu.
O denizden sonra kız-oğlan demeden çocuklarımızın adları Deniz oldu. “Niye Deniz?” diye soranlara, “ne olacaktı başka?” sorusuyla bakıldı. Hemen anladılar, sevindiler, “öyle ya” dediler, “Bizim Deniz’in adı tabii!”
Ne güzeldir halk olmak! Bir halkın uğruna, halkların kardeşliği utkusuyla, gün günden yakınlaşan devrim ufkuyla yola koyulmak, Gülten Akın’ın “yol olmuştur en yiğidin yanması/sana bu ataştan çokça pay düştü” dizeleriyle hem candan sevdiği, hem yürekten üzüldüğü en yiğitlerin Deniz’i olmak! Aşık Mahzuni Şerif durur mu, o dursa sözü durmaz, sözü dursa sazı durmaz, “Doğudan batıya bir ses yükselir/Yiğitler yiğitler bizim yiğitler/Gâvurdağları’ndan Dadallar gelir/Onu bilir Binboğalar Ceritler” der, Bizim Denizler, bizim yiğitler için!
Deniz karagözlü bir sözcüktür artık, Pir Sultan Abdal’ın “usuldu uzundu dedemin boyu” dizesinin anımsatmasıyla, “usuldur uzundur Deniz’in boyu”. Onun güzel boyuna, yakışıklı huyuna yetişemedikleri ve yetişemeyecekleri için boynuna astıkları “terörist” yalanına kimse kanmayacaktır, kendilerinden başka! Bir “kötülük dayanışması”yla kötülük toplumuna çevirmeye çalıştıkları halk, “uyur idik uyardılar/diriye saydılar bizi” demeye başladı yeniden, gözleri de açılıyor gönülleri de bir kez daha!
Ufuk sözcüğü kadar mavidir Deniz de, yolu da mavidir, uğrunda can feda olduğu düşleri de, gülmesi zaten öyledir de, Edip Cansever sonraları bunun için “Gülmek bir halk gülüyorsa gülmektir” unutulmaz dizesini yazacak ve bu dizeden olmak üzere devrimcinin iyiliğinde güleç bir yüz, yüzünde bin iyilik olacaktır.
Biz ona Deniz diyoruz. Deniz de Yusuf diyor, Yusuf Hüseyin diyor, Hüseyin, Cevahir diyor... Cevahir, Ulaş demez mi, diyor, Ulaş hemen el ele tutuştukları yoldaşına dönüyor, Mahir diyor. Bizim diyoruz Sinan, bizim Kaypakkaya, bizim Ömer Ayna ve hepsi bizim olan yoldaşlara. Hepsi de düpedüz gepgenç ölümleriyle darağacına çekiliyorlar sanılsa da, birer bayrak olup göndere çekiliyorlar, orada hep dalgalanmak üzere.
Şimdilerde muktedirler okullarda kendi karanlıklarına uygun “değerler eğitimi” oluşturup, çocukları bunlarla zehirliyorlar. Değerler öyle müfredattaki gibi aktarılmaz kuşaktan kuşağa. Aileden gelir, çevreden gelir, toplumdan gelir, en çok da arkadaşlıktan, yoldaşlıktan gelir ve insanın en güzel mirası olur yaşam boyu onurla taşıyıp sürdüreceği. Değerler eğitimini inançlara indirgeyenlerin anlayamayacağı, daha doğrusu işlerine gelmeyen açıklık ve yalınlıktaki kavramlardan oluşur bu miras. İçinde fedakârlık vardır, candan geçmek vardır, paylaşmak, bölüşmek vardır, bunların iyiliği vardır, dayanışma en baştadır, bencillik yoktur, önce başkasını düşünmek vardır, özgürlük isteği adaletle buluşur, biri yoksa diğeri de yoktur çünkü. Bizim Deniz’in ve hepsi bizim devrimcilerde kibir, büyüklenme olmaz, herkesin eşit olması içindir zaten mücadele, kimse ezilmesin, sömürülmesin diyedir, emeğin hakkını alması içindir. Fırsat eşitliği, herkesin eğitim görmesi için kamucu bir düzen kurma isteğidir. Devrimci, demokratik, halkçı, sosyalist bir cumhuriyet içindir. Dünya değişse de değişmeyecek şeyler içindir.
Bizim değerlerimiz, yoldaşlarıyla Bizim Deniz ve tüm devrimcilerdir. Onların temsil ettiği düşüncelerdir. Onların yoludur. Can Yücel’in “aşk olsun” dediği çocuklardır, çünkü “En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de Devrim/O, onun en güzel yüz metresini koştu” dediğidir. Bizim Deniz’dir.
Günün Manşetleri için tıklayın