Yeni ay
Yeni ay
dağlar ormanlar bu çağlayan
sözsüzlük
özsüzlük değil
berrak su, sular
bize bakıyor, bakıyorlar
akıyorlar
suya bakıyoruz
dere değil, okyanus -bakıldıkça
yemyeşil dallar, yosunlu kayalar…
taptaze her şeyin rengi, sesi.
insan öncesi
sanki.
biriken özler
birer ırmak oluyor usul usul sözler
ne yalnız Rahoveç ne Kosova ne Dünya
tüm Doğa bu doğan
hepimizin şiiri bu çağlayan
ne az ne fazla
yeniden doğuyoruz yeni bir ayla
berrak sulara bakıyoruz
akıyoruz