“Aniden” alt üst olur hayat bazen

Emrah KOLUKISA

Ankara’da kimilerinin pastırma yazı dediği, kimilerininse iklim krizine mal ettiği ılık ve güneşli günler süredursun, memleketin krizli gündemi havaya ağır bir sis bulutu gibi çökmüş durumda ve başkentte bunun her yere ve herkese sirayet etmemesi pek mümkün görünmüyor. Tüm bu keşmekeş içinde elbette sanata sığınmak akla gelen tek makul yol ve bu yıl 34'üncüsü düzenlenen Ankara Film Festivali de kentte muhtemelen nefes alınabilecek tek ortam, en azından etkinliği takip etmek üzere buraya akın eden basın mensupları için. Ben de, çarşamba günü intikal ettiğim Ankara’daki otel odamda (bir kulağım gündeme dair tartışmaların yer aldığı medya yayınlarında olmak şartıyla) işaret parmaklarım ve 100 küsur tuş vasıtasıyla elimden geldiğince festivalden damıttıklarımı sizlerle paylaşmaya çalışıyorum, siz de biraz nefes alırsınız belki diye.

34. Ankara Film Festivali bir ay kadar önce sansür skandalıyla sarsılan ve sonuçta iptal edilen Antalya Altın Portakal Film Festivali’nin ardından ciddi bir darbe almıştı biliyorsunuz ve Türkiye prömiyerini Antalya’da yaptıktan sonra Ankara’da izleyici karşısına çıkmaya hazırlanan 3 yapım başkentte yarışmaktan vaz geçtiklerini açıklayarak kayıplara karışmıştı. Böylece, burada ilk kez izleme fırsatı bulabileceğimiz “8x8” (y: Kıvanç Sezer), “Yurt” (y: Nehir Tuna) ve “Son Hasat” (y: Cemil Ağacıkoğlu) filmlerinin yokluğunda uzun yıllardır belki de ilk kez sadece 7 filmlik bir Ulusal Yarışma seçkisiyle izleyici karşısına çıktı Ankara Film Festivali. Türkiye prömiyerini yapacak tek yapım olarak listede kalan “Aniden” memleketteki festivalleri yakından takip eden sinema yazarlarının Ankara’da ilk kez izleyeceği tek filmdi ve ben de gelir gelmez ilk iş Melisa Önel’in uzun bir zamandır beklediğim bu ikinci uzun metrajlı filmini izlemek üzere Büyülü Fener Sineması'nın yolunu tuttum.

Dünya prömiyerini geçen yıl Tokyo’da yapan, ardından Rotterdam, Vancouver gibi festivallerde boy gösteren “Aniden” Melisa Önel’in senaryosunu Feride Çiçekoğlu ile beraber kaleme aldığı (ilk filmi “Kumun Tadı”nı da birlikte yazmışlardı; yeni ve verimli bir yaratıcı ortaklık doğduğunu söylemek çok yanlış olmaz sanıyorum) ve başrolünü Defne Kayalar’ın üstlendiği özenli, incelikli ve etkileyici bir film. “Aniden” uzun yıllar yaşadığı Hamburg’dan eşinin bir işi yüzünden memlekete dönen Reyhan’ın (Defne Kayalar) ani gelişen bir hastalık sonucu hayatını gözden geçirmeye ve belki de değiştirmeye karar verişi üzerine inşa ediyor hikâyesini. Küçük bir otelde yönetici olarak işe başlayan ve hem otelde hem de yakındaki bir hayır kurumunda kurduğu yeni dostluklarla hayatına yeni bir yön çizmeye çalışan Reyhan bir yandan da hastalığıyla birlikte kaybolan koku alma hissinin de peşindedir. Eski aile evindeki örtüler altında tutulan eşyalar misali hayatının da örtülerle saklanmış ayrıntıları ile yavaş yavaş yüzleşmeye başlayan Reyhan’ın tüm bu macerada ne kadar ileri gidebileceği, hesaplaşmasının onda yaratacağı dönüşümün neye mal olacağı gibi soruların yanıtlarını elbette vermek yakışık almaz, işin o kısmını siz izlediğinizde vereceksiniz. İncelikli senaryosu bir yana, başta Defne Kayalar ve kör eğitmen rolünde Öner Erkan olmak üzere tüm oyuncu kadrosunun (Şerif Erol, Ayşenil Şamlıoğlu gibi usta isimlerin de bulunduğu bir kadrodan söz ediyoruz) birinci sınıf bir iş çıkardığı filmde son derece çarpıcı bir müzik ve ses çalışması olduğunu da belirtmek isterim. Birçok filmde (ve tabii ki dizide) sadece sahnedeki duyguyu güçlendirmek ya da kimi durumlarda yaratmak için destek işlevi gören müziğin “Aniden”de neredeyse bir oyuncu gibi yer aldığını ve yer yer filme farklı bir derinlik ya da boyut kattığını söylemek mümkün. Aynı şeyi filmin ses bandı için de düşünüyorum; üzerinde çok kafa patlatılmış, ince ince işlenmiş bir ses kurgusu ve tasarımı var filmin.

Bu gece düzenlenecek ödül töreninde başkanlığını Derviş Zaim’in üstlendiği Ulusal Jüri hangi ödülleri hangi yapımlara ve isimlere verecek, şu anda bunları bilmemize imkân yok elbette ama “Aniden”in buradan birden fazla ödülle ayrılacağını düşünmek için çok sebebimiz var, orası kesin.