Ayrıksı bir yerden geniş kitlelere hitap etmeyi başardı

Murat MERİÇ, Müzik Tarihçisi

İlhan İrem, yeri doldurulamaz kayıplardan. Müzik tarihi açısından önemli zira kendi şarkısını söyleyen ilk isimlerden. Dahası, şarkılarını yazarken ve söylerken hep bildiği yolda ilerledi, dümeni hiçbir zaman piyasa/yapımcı isteğiyle kırmadı, her zaman belirlediği yöne gitti. “Yazık Oldu Yarınlara” ile başlayan çıkışını “Anlasana”dan (“İşte Hayat” olarak bilinen) “Sensiz de Yaşanıyor”a uzanan ‘hit’lerle güçlendirdi, hiçbir zaman zirvede olmadı belki ama kemik hayran kitlesinin gözünde hep bir numara olarak kaldı.

Ayrıksı bir yerdeydi, buna rağmen geniş kitlelere hitap etmeyi başardı. Pop’tan senfonik rock’a uzanan yolda arabeske bile meyletti ama hiçbir zaman insanı umutsuzluğa sürüklemedi. Şarkılarında her zaman umut vardı -ki onu unutulmaz kılan şey bu. Mücadeleyi sevdi, inandığı mücadelelerde ön safta yerini aldı, inanmadıklarına girmedi. Ülkesinin geleceği için çalıştı, en karanlık günlerde bile şarkılarıyla sevenlerinin yolunu aydınlattı, ellerinden tuttu ve onların umutsuzluğa kapılmasını engelledi.

Müzik tarihindeki yeri, edebi yönü elbet uzun uzun konuşulacak -ki yaşarken adına paneller düzenlenen, kitaplar yayımlanan ender isimlerdendi. Uzun süredir sürdürdüğü sessizliğini art arda yayımladığı eski kayıtlarla ve ara ara sahneye çıkarak bozdu ama bir süredir yeni bir şey yapmamasına rağmen hiç unutulmadı.

“Pencere Köprü …ve Ötesi” üçlemesinden “Koridor”a, oradan “Cennet İlahileri”ne uzanan yolda (müziğindeki köklü değişimlere rağmen) hiç yadırganmadı çünkü bir şekilde bir sonraki adımının ipucunu verdi, dinleyicisini değişime/dönüşüme hazırladı. Şarkıları kadar yazdığı denemeler, şiirler de önemli zira bugünü dünden gördüğü, dinleyicisini/okuyucusunu uyardığı yazıları hâlâ arşivde. Dönüp baktığımızda bugün niye bu hâlde olduğumuzu daha iyi anlarız -ki bu anlamda iyi bir uyarıcıydı.

Çok yönlü bir sanatçıyı, büyük bir ismi kaybettik. Eksildik. Zor zamanlarımızda sığındığımız liman hâlâ orada, şarkıları başucumuzda kalmaya devam edecek ama yeni şarkılar yazmayacağını, bir daha konserde izleyemeyeceğimizi bilmek çok acı. Hayatımızı şarkılarıyla şekillendirmişti, en özel yerimizde derin bir boşluk bırakarak bizi terk etti. Bir daha hiç dolmayacak bir boşluk bu, tarifi mümkün değil.

Ona veda etmek hiç içimden gelmiyor ama bir gün bir yerde nasılsa buluşacağız. Şimdilik onu kendi sözüyle uğurlamak elzem: Işık ve sevgiyle…