Cavit Murtezaoğlu’nun 'çırakları'ndan açıklama: Mekânsız bir aşıktır

Sanatçı-Yazar Cavit Murtezaoğlu’nun öğrencileri, kendi deyimleriyle ‘Cavit Murtezaoğlu’nın çırakları’ hocalarını anmak için açıklama yayınladılar.

Açıklama aynı zaman Can TV’deki Cavit Murtezaoğlu Anısı’na adlı özel programda da seslendirildi. Açıklamada, yakalandığı Covid-19 hastalığı nedeniyle 6 Ağustos’ta yaşamını yitiren Murtezaoğlu’nun mekansız bir aşık olduğu vurgulanarak, “En önemli özelliği karanlıkta bırakılan noktalara ışığını tutmasıydı. Hak’tan aldığı güzellikleri yeryüzüne pay etti” denildi.

“BİRÇOK İNSANIN HAYATINA DOKUNDU”

Cavit Murtezaoğlu’nun çıraklarının yaptığı açıklama şöyle:

“Hayatının her bir karesi insanlara ilham kaynağı olan mekânsız bir âşıktır Cavit Murtezaoğlu. Onun en çok etkilendiği erenlerden biri olan Bayrek Kuşçuoğlu’nun kelâmı olarak yaşadı: “Her kimin aşkı var, gezer oturmaz.” Çocukluğundan günümüze arı misali aşkla topladığı her güzelliği ve bilgiyi özünün fabrikasında işleyip insanlığa ve geleceğe sundu. Onun fikirleri, ürettikleri ve yaşayışı zamanın çok ilerisindeydi. O bâtıni öğretinin hem kendisi hem taşıyıcısı. O bir rehber, pir, öğretmen, bilge, en iyi dost, baba, eş, yazar, şair, bestekâr, ses eğitmeni, sanatçı, en güzel âşık, en güzel mâşuk. Bir bedenin içinde bir çok kişiydi. 58 yaşında değil de 200 yaşında gibi. Felsefesi ve merhameti ile birçok insanın hayatına dokundu. Sevgisi nefret kılıçlarını savurabilecek güçteydi. Devletlerin baş edemediği tek neferli bir ordu. Sanatı; aklı ve kalbi kadar sağlam.

Birçok kişi onun çocukluğunda babasıyla cemlere gitmesi ile başlayan “Ehl-i Hâk” yolculuğunu (Türkiye’deki adıyla Alevilik, bâtınilik) bilir. Müzik aşkı büyük abisiyle odaya kapanıp dinlediği dünyanın dört bir köşesinden sanatçıların plaklarıyla başlar. Tebriz’in, İran ‘ın felsefe ve sanat anlayışından beslenerek, o güne dek yaptığı tüm işleri bırakıp müziğe yöneldi. Kendisini geliştirerek zaman içinde kendisini yüzlerce öğrenciye makam dersi verirken buldu. 29 yaşında Bakü Konservatuarı’na başlamak üzere Azerbaycan’a gider. Azerbaycan’da makamlarla ilgili pek çok araştırma ve çalışma yapar. Stalin zamanında ıslahat adı altında tardan kestiği perdeleri ile kaybolan makamları sorgulamış ve kaybolan makamlardan Neva Makamı’nı tekrar ülkeye kazandırmıştır. Ancak bu davranışı bazı mecraları rahatsız etmiş, hatta Alim Qasımov, Arif Babayev gibi ünlü hanendeler (makam icracısı) bu yasaklı adamdan Neva Makamı‘nı öğrendiklerini hep saklamıştır. Okuduğu üniversite de bu durum ona sorun yaratmıştır. Ülkedeki sanat çalışmaları ve bâtını kimliği sebebiyle ülkede son olarak kurmuş olduğu fabrikaya el konularak, kendisi ailesinin hayatıyla tehdit edilmiştir. Böylece sürgün hayatının ilk aşamasını yaşamış, İran’a geri dönmek zorunda bırakılmıştır. Ancak İran’da da farklı fikir, inançları ve sanatı sebebiyle devrim mahkemesinde yargılanmış, bu ülkede de daha fazla barındırmayacaklarını anlayarak kendi deyimiyle İstanbul’a hicret etmiştir.

DÜNYA İÇİN BİR HAZİNE NİTELİĞİNDEDİR

Cavit Hoca Türkiye’ye geldiği ilk yıllarda büyük ilgiyle karşılanır. Tv programlarına davet edilir, TRT ve BBC tarafından hakkında belgesel niteliğinde programlar yapılır. Burada Kardeş Türküler ile başlayan eğitmenlik serüveni Belçim Bilgin, Mustafa Avkıran, Hande Subaşı, Nurettin Sönmez gibi pek çok ünlü ismin yanı sıra ülkenin birçok şehrinden ve farklı ülkelerden gelen öğrencileri ile devam eder. Onun kalbini kıran durumlardan biri ise ondan ders alan birçok ünlünün onun adını birçok yerde zikretmemesiydi. Onun bu serüveninin tacı ise, deneyimleri ile yazmış olduğu dünyanın ilk ve tek Ses Metodu’ydu (Dünyada vokal metodu adıyla perakende bilgi ve egzersizlerin bulunduğu kitaplar bulunmasına rağmen öğrenciyi sıfırdan belli bir noktaya sistematik şekilde taşıyamadıkları için metod özelliği taşımazlar.) Ses Metodu sadece bu topraklar için değil, dünya için bir hazine niteliğindedir.

“EN ÖNEMLİ ÖZELLİĞİ KARANLIKTA BIRAKILAN NOKTALARA IŞIĞINI TUTMASIYDI”

Cavit Hoca’nın çok önemli özelliklerinden biri, gözünü kuytu noktalara dikmesi, ‘karanlıkta bırakılmış’ noktalara ışığını tutmasıydı. Bu durum pek çok kuvve tarafından onun sorun yaratan adam olarak görülüp mimlenmesine sebep oldu. O her nesnenin üstünde kalmış tozlara üflerdi. Tam da tozlanmış konulardan biri İran ve Türkiye’de yaşayan milyonlarca alevinin birbirinden haberdar olmayışıydı. TRT Müzik’te yaptığı Tebriz’den Toros’a projesi –programıyla ülkenin her köşesine sesini duyurmuş, bir kez daha sanat gücünü göstermiş, iki ülke arasında o sanatıyla köprü olmuştu. Program kısa bir süre devam ettikten sonra programda okuduğu “Şah Hataî” bestesiyle tüm Tv kanallarından çıkartılıp, ders verdiği üniversitelerde tecrit edilip uzaklaştırılmış, son olarak 7 yıllık Bolu sürgünü başlamıştı. Bu 7 yıllık sürede yaklaşık 300 defa İstanbul-Bolu yolu arasında mekik dokumuştur. Bugün “gerekli merciler” büyük ihtimalle bu durumlardan ya habersizdir ya da elden bir şey gelmezdi modundalar. Suçu uzaylılara bile atabilirler. Velhasıl kelâm ömrünün neredeyse yarısında, dünyasını değiştiği 2020 yılına dek sürgündü. Üç devlette de bir ‘vatansız’ olarak yaşadı. Hiç bir ülkeye sığdıramadılar. Ki o sığdıramadıkları kadar vardı. Çünkü onun okuyabilecekleri bir etiketi ya da barkodu olmadı hiç bir zaman. Her daim özgürdü. Hiç bir siyasi zeminde oyun oynamayı kabul etmedi.

O insana erdemli hayatı öğretebilecek tüm öğretileri tek bir şemsiye altında düşünüyordu: “Bâtınilik Şemsiyesi.” Bu şemsiyenin altında Sultan Sahak’tan, Xan Ateş ‘e, Hacı Bektaş ‘a, Don Juan’dan, Buda’ya, Fazlullah Neimi’ye dek farklı coğrafya ve öğretilerden gelen “aynı özün taşıyıcıları” vardı.

“GÜZELLİKLERİ YERYÜZÜNE PAY ETTİ”

İnançların, ideallerin, kelimelerin içi her dönemde farklı yöntemlerle boşaltıldı. Kurumsallaştırılan, sistematikleştirilen “anlamlar” her coğrafyada yozlaşmaya yüz tuttu. Kalben inanç yerini şekli ibadetlere bıraktı. Yalnız günümüzde değil her çağda farklı formlarda yaşandı bu. “Zaman o zaman değil, saat o saate benzer” dedi Kuşçuoğlu. Öz, çıkış noktaları, yolculuğun nedenleri, kalpteki aşk yerini ezbere bırakmışken Cavit Hoca Hâk‘tan aldığı güzellikleri yeryüzüne pay etti.

Onun merkezinde ‘Aşk’ vardı. Aşkının içinde merhamet, güven, barışa olan inancı, öğrenme ve üretme, huzur vardı. Gününün her saati üreterek geçerdi. İzlerken şiir yazar, dinlerken fikir üretir, uykusunda beste yapar, uyanır kaydederdi. Gece herkes uyurken o üretmeye devam ederdi. Zorlu hayat mücadelesinin içine bu nedenle birçok albüm, kitap, proje sığdırdı. Bizi de bu güzel günlerin çırağı ettiği için minnettarım. Çıraklık kaldığımız yerden devam edecek nefesimiz oldukça. Mevlâna’nın dediği gibi “Hangi tohum yere düştü de yeşermedi?”

Onun hikâyesi anlatmakla bitmez. En önemlisi o hep kendine, içindeki ve dışındaki Hakk’a güvendi, yaslandı. Zamanı geldiğinde ana kaynağa geri döndü, Covid-19 vesilesi ile… İyi ki ruh ölümsüz. İyi ki yolumuz onun mübarek varlığının yanına düştü.

Cavit Murtezaoğlu’nun çırakları"

CAVİT MURTEZAOĞLU KİMDİR?

Asıl adı Javid Fakhim Ghanbarzadeh olan sanatçı İran’ın Tebriz şehrinde doğdu. Müzik ve felsefeyle haşır neşir olması baskıları da beraberinde getridi. Bakü’de konservatuar okumaya karar verdi. Orada birçok çalışmadan ve yaratıcılıktan sonra İran’a dönmek zorunda kaldı. Ve İran’ın sanat ve siyasi ambiyansının daha baskıcı bir hale dönüştüğünü görse de bıkmadan usanmadan çalışmalarıma devam edip ‘Senli Günler’ adlı albüm, ‘101 Nefes’ adlı kitap ve yine ‘Susmam’ adında bir albüm ve video kliplerini yayınladı.

Tebriz’de müzisyenlerin sendika derneğinin kuruculuğunu ve başkanlığını yaptı. Fakat baskılar yüzünden bu derneğin işleri askıya alındı. Konser taleplerim peş peşe geri çevrildi. Sanatçı, bir röportajında bu süreçte yaşadıklarını “Sanatıma değil sürgünüme destek verdiler” diye ifade etti.

Daha sonra İstanbul’a gelen sanatçı, burada “Virtüözler ve Cavit Murtezaoğlu”, “Tebriz’den Toros’a” adlı albüm, “Yarizm”, “Bayrek Kuşçuoğlu”, “Nefes Alma Teknikleri” adlı kitaplar yayınladı. Türkiye’nin önde gelen müzik gruplarından, Kardeş Türküler’in üyesi olan Feryal Öney ile çalıştı. Konser ve seminerlere katıldı.