Çıkmaz yol: The Path

FATİH ŞALO caykahve@gmail.com

Mart ayının sonunda internet yayıncısı Hulu'nun gösterime soktuğu The Path, Aaron Paul'un başrolünde farklı bir anlatı denemesine girişiyor. Geçmişte büyük travmalar yaşamış kişilerin bir tür sığınacak liman olarak seçtikleri Meyerizm'i mercek altına alan The Path günümüzde faaliyet gösteren benzer hareketlere yönelik hem bir eleştiri hem de bir anlama çabası.
2015 yılında çekimlere başlayan The Path'te kurmaca bir kült olan Meyerizm içerisindeki olaylar aktarılıyor. Meyerizm'e kardeşinin intiharı sonrasında katılan Aaron Paul'un canlandırdığı Eddie Lane karakterinin içinde bulunduğu sorgulama hâli dizinin esas öyküsünü oluşturuyor. Televizyon ve sinema yapımlarında korku türü dışında ağırlıklı olarak belgesel türünde karşımıza çıkan kültist hareketlere kurmaca bir zeminde ve drama biçiminde yaklaşması bakımından The Path'in orijinal bir iş olduğunu söylemek lazım. Ancak orijinallik her zaman iyi bir yapım anlamına gelmiyor. The Path de güçlü konusuna ve tercihlerine rağmen sahip olduğu pek çok zayıflık nedeniyle yüksek seyir kalitesi sunan bir dizi olmanın çok uzağında.

The Path'in sunumda yaşadığı en büyük sıkıntılardan bir tanesi dizinin derdini anlatmak için hayli çekingen ve ağırdan hareket ediyor olması. Başlangıçta kıyamet sonrası kurulmuş küçük bir topluluğun hikâyesi gibi başlayan dizi bir süre sonra bu yönde verdiği tüm ipuçlarını çöpe atıyor ve günümüze benzeyen bir dünyada geçtiğini ilan ediyor. Bu sefer izleyicide oluşturulmaya başlanan beklenti ise Meyerizm hareketi içerisinde farklı siyasi mücadeleleri anlatacak bir yapım olduğu. Fakat kısa bir süre sonra bu tutumdan da vazgeçiliyor ve bireysel bir hikâye ile izleyici meşgul ediliyor. Bu geçişlerin hiçbiri nazik bir şekilde yapılmadığı için izleyici dizideki her değişikliği o zamana kadar izlediklerinin anlamsız olduğu hissi ile karşılıyor. Yeni başlamış ve farklı bir konuyu kendisine seçmiş bir dizi için bu tip hatalar çoğunlukla affedilmez sonuçlar doğurur. The Path'de bu noktada Aaron Paul'un Breaking Bad'den kalan kredisini kısa sürede tüketmiş oluyor.
Aaron Paul'un kredisini sadece dizinin çekingenliği değil oyuncunun kariyeri de harcıyor. Aaron Paul bu yeni dizide de Breaking Bad'deki karakterinden farklı bir içeriğe sahip değil. Kariyerinin henüz erken safhasında olan bir oyuncu için karakter oyuncusuna dönüşmek kolaya kaçmak olarak değerlendirilebilir. Nitekim Aaron Paul'de de durum farklı değil. The Path'i izledikten sonra izleyicide bıraktığı en güçlü etki tıpkı bir külte yıllarını verdikten sonra her şeyin ne kadar anlamsız olduğunu fark eden kişilerin pişmanlığı gibi koca bir pişmanlık. Dizinin J.J. Abrams'ın üslubunu andıran atmosferi kısa sürede paramparça oluyor ve elde ne belirgin bir dramatik çatışma ne de hatırı sayılır bir oyunculuk kalıyor.
Toplamda bir saati bulan bölümler drama yapımlarında standart olsa da The Path'in anlattıkları sadece 20 dakikaya sığdırılabilir. Dizinin bu denli çekingen ilerlemesi bilinçli bir tercihten mi yoksa korkunç bir başarısızlıktan mı kaynaklanıyor? Bu sorunun cevabı ne yazık ki ikincisi gibi görünüyor.

The Path özellikle ilgi alanı gizemci kültler olan izleyiciler için ortalama bir yapım olarak değerlendirilebilir. Fakat genel performansı göz önünde bulundurulduğunda herhangi bir dizi izleyicisini kendisine bağlamak için hiçbir cazibeli yanı yok. Yakın zamanda Game of Thrones gibi büyük yapımların da televizyona geri döneceği düşünülürse The Path'i izlemek boşa harcanacak bir vakit anlamına geliyor. Sadece günlük yaşamlarında "normal" görünen insanların da kült üyesi olabileceği fikrini vermesi açısından The Path kıymetli bulunabilir. Ancak sadece hoş bir detayı fark etmek için toplamda 10 saate ulaşacak bir dramayı izlemek kesinlikle mantıklı değil. The Path ilk iki bölümde kendisine seçtiği çıkmaz yolun ne yazık ki kurbanı olacak bir dizi.