Dönüşeceğiz kesin ama nereye doğru?
MELİKE ŞAHİN
Her şeyden evvel kendimi şuna ikna ettim: evde kalmak bir zorunluluk değilmiş de, o koca gün benimmiş, istediğim her şeyi yapabilirmişim gibi bir oyun kurdum. Sonra da o oyuna çeşitli kurallar ekleyerek günlük bir rutin oturttum. Çoğunlukla da bu rutine sadık kalabiliyorum. Bunu becerebilmem 4 hafta sürdü bu arada.
Haberleri takip etmiyorum, itiraf edeyim. Zaten bir şekilde WhatsApp gruplarında istemeyerek de olsa hem virüs hem ülke gündemiyle ilgili pesimist yorumlar dönüp duruyor. Kendimi bir kutuya koyup kapadım. Halihazırda karanlık olan bir şeyin üzerine konuşup daha da kararmayı reddediyorum.
Genelde kendimi evde iyi hissediyorum. Ama bazen çok sıkıcı oluyor. Hava da gri, her şey çok bunaltıcı gelebiliyor. Herhangi bir şey yapmak için hiçbir mecalim olmuyor. Hemen yardımcılarıma koşmayı deniyorum. Bilmediğim şeyleri öğrenmeye uğraşıyorum. Yeni müzikler dinliyorum. Bol bol okuyorum. Okuyacağım romanları daha önce ziyaret etmediğim coğrafyalardan seçiyorum ki en azından kafamın içinde seyahat edebileyim vizesiz karantinasız.
Bu olaylardan önce zaten yoğun bir turne takvimimiz vardı, şehir şehir dolaşmakta idik. Bu süreçte evle bağlarım kopmuştu. Onları baştan kuruyorum. Kurdukça daha iyi hissediyorum.
Genelde yollarda şarkı yazan biriyim, evde disipline bir şekilde şarkı yazmak nasıl bir şey onu deneyimliyorum. İki üç sabahtan birinde, Instagram’da dinleyicilerime bir şarkı söylüyorum iyi gelmesi umuduyla. Daha önceden söylemediğim parçalar seçip onları etüt ediyorum. Bu tarz mesleğimle ilgili minik yatırımlar yapmak zinde hissettiriyor. Belki de bu sayede sahnede olamamak daha az üzüyor beni.
Dostlarına çok düşkün biri olarak en çok hırpalandığım noktalardan biri onlarla görüşememek. Bizim masamız haftanın birkaç günü misafir ağırlayan bir masa idi. Umarım tez elden yine öyle olacak. Bu süreçte sanal toplaşmalar da yapıyoruz elbet. Güç kuvvet alıyoruz birbirimizden. Bunun ne kadar kıymetli olduğunu tekrardan hatırlamış oldum.
Sıklıkla bu yeni deneyimin bize ne vereceğini, bizden ne aldığını düşünüyorum. Dönüşmüş olarak çıkacağız orası kesin, ama nereye doğru? İnsanın uyumlanma kabiliyeti çok şaşırtıyor beni. Umutlu ve sağlam olmaktan başka hiçbir çarem olmadı hayatta, şimdi de aynı. Bu metni sonlandırırken, hava açtı, güneş geldi misal. Neyse ki…