Evim atölye, köydeki çocuklar öğrencim oldu

Dilara ŞİMŞEK

İzmir’in Karabağlar ilçesi Kavacık köyünde yaşayan 57 yaşındaki Meryem Düzgünkaya, küçük yaşta geçirdiği hastalık nedeniyle tekerlekli sandalyeye bağlı kaldı. İlkokulda içindeki resim yapma tutkusu nedeniyle resim öğretmeni olmak isteyen Düzgünkaya’nın hayalleri, “Kız çocukları okumaz” denilerek elinden alındı.

Yöresel kıyafeti nedeniyle ‘Şalvarlı Ressam’ olarak anılan Düzgünkaya’nın hayatı, 2006 yılında köylerine taşınan bir ressamla değişti. Düzgünkaya o değişimi şu sözlerle anlattı:

“O zamanlar 45 yaşındaydım. Arada resimler yapıyordum ama çalıştığım için fazla vakit ayıramıyordum. Köyümüze taşınan ressam kadınla tanıştım ve bana boyaları nasıl kullanacağımı öğretti. Bir buçuk yıl büyük bir şevkle uyumadan tablolar oluşturmaya başladım ve 2009’da Karabağlar Belediyesi’nin desteğiyle ilk kişisel sergimi açtım.”

Birçok ilde sergilere katılan Düzgünkaya, ‘yılın sanatçısı’, ‘yılın yeteneği’ gibi pek çok ödül kazandı. Tablolarını da Almanya, Norveç gibi Avrupa ülkelerindeki sanatseverlere gönderen Düzgünkaya, sanat eleştirmenlerinden tam not aldı.

ÇOCUKLARA DERS VERDİ

Düzgünkaya, öğretmen olma hayalini ise köydeki çocuklarla birlikte gerçekleştirdiğini kaydetti: “Okula gönderilmediğim için hep o duygulara açtım. Köydeki çocuklar resim yapmaya çok istekliydi ve onlara eğitim vermeye başladım. Bir iki çocuk derken bu sayı 18’i buldu. 10 yıl boyunca tüm bildiklerimi aktarmaya çalıştım. Çocuklar çok mutlu oldu ve çizdikleri resimlerle yarışmalara katılıp derece aldılar. Hep okuyup öğretmen olmak isterdim ama olmadı. Evim atölye oldu, köyümün çocukları da öğrencim oldu.”

***

HİÇBİR ŞEY ENGEL DEĞİL

Bedensel engelini hiçbir zaman ‘engel’ olarak görmediğini vurgulayan Düzgünkaya, tüm engellilere şu sözlerle seslendi: “Bazı engelliler hayata küsüyor ve her şeyin bittiğini düşünüyor. Ama öyle değil; bir dokunuş yapmaya çalışsalar her şeyin devamı gelecek. Hayali gerçekleştirmek için hiçbir şey engel değil.”