Güvence yok 11 saat çalışma var
Mevsimlik tarım işçiliği zor şartlar altında; güvenceden, sağlıktan ve barınmadan çok uzakta. İşçiler, cüzi ücretlerle günde 11 saat çalışıyor, “Çocuklarımızı okutamadık, tarlada büyütmek zorunda kaldık” diyor.
Yaz mevsiminin gelmesiyle birlikte mevsimlik tarım işçileri de yaşadıkları kentlerden ayrılarak çalışmaya gidiyor. Mevsimlik tarım işçisi çocuklar ise okullarından ve hayallerinden uzakta, tarlalarda çalışıyor. Ankara’nın Şereflikoçhisar ilçesine soğan tarlasında çalışmaya gelen ilkokul, lise ve üniversite çağındaki çocuk ve gençler, gelecekten ümitsiz olduklarını dile getiriyor.
ANKA'dan Dilan Kutlu'nun haberine göre, 10 çocuk annesi olan Zeynep Körpe, daha 46 yaşında. Tarım işçisi Körpe, ekonomik geliri iyi olmadığı için çocuklarını okutamadığından yakınıyor: “Viranşehir’den buraya geldim. Her sene gelip 5 ay kalıp geri dönüyorduk ama geçim şartları zor olduğu için bu yıl hiç dönmedim. Kış aylarında da burada çalıştım. Geçim zor. Okula gidenler vardı onları da okuldan çıkardım. Çocuklarım okumadı. Benim bu oğlum ‘Anne sen beni niye okutmadın’ diyor. Sadece birini okutabildim. Sabahleyin erkenden kalkıp yola düşüyoruz. Karanlıkta gelip karanlıkta gidiyoruz. Hatta iki çocuğumu tarlada büyüttüm. Yaşım şimdi 46 oldu bir şey anlamadık hayatımızdan.”
Sadece bir kız çocuğunu okutabildiğini söyleyen Ahmet Alabaş ise şöyle konuşuyor: “4 yıllık üniversiteyi bitirdi ama benimle 300 liraya çapa yapıyor. Bankacılığı bitirdi ama iş bulamadı. Atama yok bir şey yok. Atama var, başkasına var ama bize yok. Çocuklarım hep yarım bıraktı. Ekonomik sıkıntıdan dolayı okula gönderemedim çünkü bakamıyorum kendime. Bütün ihtiyaçlarını karşılayacağım ki bu çocuk okuyacak.”
16 YIL OKUDUM AMA...
Ailesi Antalya’da tarım işçisiyken tarlada dünyaya gelen Gurbet Alabaş, eli çapa tuttuğundan beri yazları tarlada çalışmış, kışın okuluna devam etmiş. Üniversiteyi bitiren ancak işsiz olan Alabaş, şunları dile getiriyor: “4 yıllık üniversite okudum ama kendi alanımda mesleğimi yapamıyorum. Çünkü artık hep torpille işler yürüyor. 16 yıl okudum emeklerim hep çöp… Burada 300 TL’ye çalışmak zorundayım. Başarılı olmak artık bu devirde işe yaramıyor. Günün 11 saati tarladayız. Çalışılmaktan gocunmuyorum ama kendi mesleğimi yapabildiğim bir iş isterdim.”
NE OKUL NE GENÇLİK VAR
20 yaşındaki Mesul Körpe de “Ne okulum var ne gençliğim var. Hep inşaatta çalışıyorum” diyerek sitem ediyor. Ortaokulda eğitimi bırakan Körpe, “10 yaşından beri buraya geldim. Ortaokulda bıraktım okulu. Mecbur kaldım, hatta sınava girdim sınavdan iyi puan da aldım. Biz normalde 6 ay çalışıp Urfa’ya gidiyorduk. Bu sene her şey pahalı olduğu için mecbur olarak burada kaldık” diyor.