Hatay halkı eğitim hakkına erişemiyor: Çocuklarımız okula gidebilsin istiyoruz
Depremin en fazla yıkıma neden olduğu kentlerden Hatay’da eğitime ilişkin sorunlar çözülemedi. Çocuklarının okula ulaşabilmesi için ücretsiz servis isteyen yurttaşlar, “Çocuklarımız için eğitimden başka bir şey düşünmüyoruz” diyor.
birgun.net
Kahramanmaraş merkezli depremlerin üzerinden 8 aya yakın süre geçmesine rağmen, felaketten en fazla etkilenen kentlerden biri olan Hatay’da temel sorunlar hala giderilebilmiş değil.
Hatay halkı, eğitim hakkına erişemiyor. Depremin ardından kurulan Hatay Depremzede Derneği, halkın taleplerini ve mevcut sorunları kamuoyuna duyurmak için bir video paylaştı.
Videoda konuşan depremzede yurttaşlar, çocuklarını okula gönderemediklerini belirterek servis talep ediyor.
Eğitimin kendileri için çok önemli olduğunu belirten yurttaşlar, “Evlerimiz yıkıldı, bari çocuklarımız eğitim alabilsinler” diyor.
"Zaten şehir olarak bittik, bari köyümüzde yaşayabilelim!"
— Hatay Depremzede Derneği (@HatayDepDer) September 22, 2023
Aknehir halkı Hataylıların sesi oluyor. Eğitim konusunda tedirginiz, öfkeliyiz. #eğitim #ulaşım #hatay pic.twitter.com/vBuh1jDFA4
Defne’deki Aknehir beldesinde yaşayan yurttaşlar, düşüncelerini şöyle ifade ediyor:
“Okula geliyorum, servisim yok. Çocuklarım küçük. Okuma yazmayı daha yeni çözüyorlar ve nasıl getireceğim, götüreceğim bilmiyorum. Depremzedelere bir şekilde bir çare bulunsun. Özellikle köy okullarına… Zaten şehir olarak bittik, bari köyümüzde yaşayabilelim. Çocuklarımızı okutmak istiyoruz. Şu an nasıl liseye göndereceğimi düşünüyorum.”
“İnsanlar konteynerde yaşıyor, bu insanlara servis çıkmayacaksa ne anlamı var, bu insanlığın, bu belediyeciliğin, bu devletin.”
“Ailemle birlikte maddi ve manevi olarak çok şey kaybettik. Üniversite öğrencisiyim ve aile ihtiyaçlarımı karşılamakta zorlanıyor. Birçok bursa başvuruda bulundum ama birçoğu başvuru almadı ya da reddetti.”
“Küçücük sıraların içinde 50 öğrenci bir sınıfa sığmaya çalışıyoruz. Okul istiyoruz, ücretsiz servis istiyoruz. Maalesef ulaşım sıfır burada. Ücretsiz yemek istiyoruz. Bütün fiyatlar ateş pahası. Sesimizin duyulmasını istiyoruz.”
“Yukarıyla kavga mı edelim, işimizi mi bırakalım. Çocukların takriben yarısı Antakya’dan geldi. Çoğumuzun zaten evi kalmadı. Bizim için en önemlisi eğitim. Ben çocuğum için eğitimden başka bir şey düşünmüyorum.”
“12’nci sınıfa gidiyorum ve 4 kardeşiz. Şu an kaynak kitaplar aşırı pahalı durumda ve biz bunlara ulaşamıyoruz.”