Barajı kaldırarak daha çok öğrenci hedeflenirken üniversiteler dökülüyor. Dersliklerin kapasite yetersizliği, fakülte binası bulunmaması ve laboratuvar eksikliği gibi bir dizi sorun faaliyet raporları ile gün yüzüne çıktı.

Üniversiteler enkaz halinde

Mustafa BİLDİRCİN

AKP iktidarının, “Her ile bir üniversite” politikasının faturası ağır oldu. Yükseköğretim Kurulu, barajı kaldırarak daha fazla öğrenicinin üniversitelere girmesini istese de durum pek parlak değil. Üniversitelerin kendi raporları dahi yükseköğretimin nasıl döküldüğünü ortaya koydu. Uluslararası değerlendirme kuruluşlarının listelerinde ilk 500’e sadece bir üniversitenin girebildiği Türkiye’deki çok sayıda üniversitenin akademik yetersizliğin yanı sıra fiziki altyapı yetersizlikleri yaşadığı öğrenildi.


Üniversitelerdeki sorunlar, yıllık raporlarla bir kez daha gözler önüne serildi. AKP iktidarlarında kurulan İstiklal Üniversitesi, Ardahan Üniversitesi, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi, Kayseri Üniversitesi, Trabzon Üniversitesi ve Gaziantep İslam Bilim ve Teknoloji Üniversitesi’nin faaliyet raporlarında çok sayıda sorun yaşandığı bildirildi.

FAKÜLTE BİNASI YOK

Mayıs 2018’de kurulan Kahramanmaraş İstiklal Üniversitesi, akademik ve idari personel eksikliğinden yakındı. Faaliyet raporlarında, derslik kapasitesi ve laboratuvarlarda donanım yetersizliği bulunduğu açıklandı. Bütçe ve kaynak yetersizliğini de zayıflıklar arasında sıralayan kuruluşun yaşadığı diğer bazı sorunlar şöyle:

• Fakülte ve idari hizmet binalarının henüz olmaması.
• Bilgi merkezinin olmaması ve mevcut kütüphane olanaklarının yetersizliği.
• Öğrencilere ve personele yönelik sosyal, kültürel ve sanatsal etkinliklerin ve bu etkinliklerin düzenlenebileceği alanların yetersizliği.
• Derslik kapasitesi ve laboratuvarlarda donanım yetersizliği.

NİTELİKLİ PERSONEL AZ

22 Mayıs 2008’de kurulan Ardahan Üniversitesi’nin de birçok fiziki sorunla mücadele ettiği belirtildi. Üniversite, Sağlık Kültür ve Spor Daire Başkanlığı bünyesinde yemekhane binası bulunmadığını kaydettiği 2020 yılına ait faaliyet raporunda, diğer bazı şikâyetlerini şöyle sıraladı:

• Nitelikli personel sayısının azlığı ve giderek daha da azalması.
• Araç yetersizliği.
• Personelin niteliğinin artırılması amacıyla eğitim imkânlarının yetersizliği.
• Yemekhane binası eksikliği.

ÖĞRENCİYE ULAŞAMIYOR

Tüm itirazlara karşın Gazi Üniversitesi’nin bölünmesi ile kurulan Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi’ndeki sorunlar da sürüyor. Üniversitenin zayıflıkları şöyle sıralandı:

• Akademik birimlerin tamamının merkezi yerleşke içerisinde faaliyet sürdürmüyor olmaları nedeniyle hizmetlerin ve imkanların öğrencilere eşit, hızlı ve verimli bir şekilde ulaştırılmaması.

• Hizmet içi eğitimlerin yeterli sayıda ve sürede uygulanamaması.

SORUNLAR YUMAĞI

Ramazan aylarının vazgeçilmez vaizi Nihat Hatipoğlu’nun rektörlüğünü yaptığı Gaziantep İslam Bilim ve Teknoloji Üniversitesi de adeta sorunlar yumağı. Üniversite konumundan ödeneğine kadar birçok sorunla boğuşuyor. Raporda üniversitenin zayıflıkları şöyle aktarıldı:

Eğitim öğretim faaliyetinde bulunan lisans, ön lisans birimlerinin yetersiz olması

• Üniversitenin mevcut konumu.

• Ödenek durumunun yetersizliği.

• Nitelikli akademik ve idari personel sayısının istenilen seviyede olmaması.

KADROLAR YETERSİZ

Trabzon Üniversitesi ise en çok zayıflığın bulunduğu üniversitelerden biri oldu. Üniversite raporunda tam 14 zayıflık sıralandı. Zayıflıklardan bazıları şöyle:

• Yabancı dil eğitiminde yeterli başarıya ulaşılamaması.

• İdari personel yetersizliği.

• Bazı akademik birimlerde öğretim üyesi azlığı nedeniyle ders yükünün fazlalığı.

• Mesleki stajların etkin yapılamayışı.

• Araştırma görevlisi kadrosunun yetersizliği.

• Uygulama ve araştırma merkezlerinin yeterli fiziki ve mali alt yapıya sahip olmaması.

MESAFELER UZUN

Erciyes Üniversitesi’nden ayrılarak kurulan Kayseri Üniversitesi de birçok problemle boğuşuyor. Zayıflıklar raporda şöyle ifade edildi:

• Öğrenci İşleri Başkanlığı fiziksel altyapısının henüz tamamlanmamış olması.

• Mezunlarla iletişim kurulabilecek bir sistemin bulunmaması.

• Merkez kampüs ve ilçe kampüsleri arasındaki mesafenin uzun olması.

• Öğretim elemanı başına düşen ders yükü ve öğrenci sayılarının fazla olması.