Zifiri karanlıktan neşeli şarkılara

İltica ve Göç Araştırmaları Merkezi (İGAM) Başkanı Metin Çorabatır, göçmen kadınların aileyi toparlayıcı ve yönlendirici yönüne dikkat çekerek, “Bütün yük kadınların omzunda” dedi. Göçmen kadınlara ilişkin anılarından ve İGAM’ın yaptıklarından yola çıkan Çorabatır, bir genç kızın hikâyesini anlattı.

HEDİL’İN HİKÂYESİ

Hedil Aruf, 10 Nisan 2005 tarihinde Suriye, Halep’te doğdu. 3. sınıfa kadar okula devam eden Hedil eğitimine, tüm Suriye’yi ve komşularını da etkileyen acımasız bir savaş yüzünden ara vermek zorunda kaldı. Hedil, erkek kardeşi, annesi ve üvey babası bu savaşın ortasında, daha güvenli bir ortam için Suriye’den kaçtılar. Hedil’e nasıl kaçtıkları ile ilgili soru sorulduğunda kaçışları hakkında tek hatırladığı şeyin “zifiri karanlık” olduğunu söylüyor. Üvey babası ve annesi savaştan uzak bir ortama gidebilmek için insan kaçakçıları ile anlaşmak zorunda kaldılar. Hedil ve ailesi Antakya’ya, ardından 5 sene önce Türkiye’nin başkenti Ankara’ya geldiler.

Geldiklerinde en büyük sorun barınma konusuydu. Ayrıca Hedil nüfus cüzdanı olmadığı için Türkiye’de okula gidemiyordu. Mülteci çocukların okula kayıtları ile ilgili düzenlemelerdeki değişikliklerden sonra Ulubey Okulu’na kaydoldu. Türkçe eksikliğinden dolayı Türk akranları ilk başta onu dışladılar. Hedil kendini dışlanmış ve yalnız hissediyordu o dönem. Hedil kendi başına Türkçe öğrenmekten asla vazgeçmedi: “Türk arkadaşlarım Türkçe şarkılar dinlerken şarkıların isimlerini öğrendim ve sözlerinin Arapça çevirilerine baktım” dedi. Türkçesi geliştikçe derslerden zevk almaya başladı. Müzik ve resim dersi en sevdiği dersler oldu. Hedil flüt çalmayı biliyor ve resim çizmekten çok hoşlanıyor.

Pek çok yeni arkadaş edinirken farklı dillerden farklı şarkılar öğrendi. Kalabalıklara konser vermek Hedil’i çok heyecanlandırıyor. Notlarının büyük ölçüde yükseldiğini söylüyor.