Küba yazıları

1 Mayıs sonrası Havana'ya öykünen yazım vardı ya! Hani bir okurun "romantik" ve "tutarsız" bulduğu. Ben, gelen e-postanın bir satırını aktarmıştım köşeye. O satırı aktardığım paragraf şöyleydi: "Demokratlık kendisiyle benzer görüşte olduklarımızın diktatörlüğüne alkış tutmak değil tabii ki. 'Solcu'ların Küba'daki anti-demokratik devletçiliği kimi halkçı programları adına desteklemelerini anlayamıyorum. Adeta 'solcu'lar şunu kabulleniyor: Yaygın bir halk sağlığı, ücretsiz eğitim gibi sosyal politikalar ancak kendini sosyalist ilan eden otoriter rejimlerde mümkündür. Bunu kabul etmekle de 'solcu'lar ufuklarının ne kadar dar olduğunu gösteriyor".

Aktadığım o tek cümleye o kadar çok tepki geldi ki! Neredeyse tümü Küba'ya toz kondurmayan mesajlar. Bir Küba eleştirisi olan o e-postadan daha fazla alıntı yapsam kimbilir ne tepkiler gelecekti. Gazetemizi ABD'den aksatmadan izleyen Hürriyet Hanım, "Küba'yı destekledikleri için solcuları eleştiren okurunuza neden şunları sormadınız?" diyerek bir dizi soru sıralıyor ve Küba demokrasisini yaşadığı ABD'ninkiyle kıyaslıyordu: "Amerika'da devlet başkanı 250 oy farkıyla seçim kazandı, iktidari 'çalan' kesim neredeyse üçüncü dünya savaşını başlattı, Amerika'da anayasal hakların ihlal edildiği, 'Patriot Act' denilen ve gizli servisin istedigi her an her telefon konuşmasını dinleyebileceği, kütüphanelere sorduğunda, filanca vatandaşın okumak için ödünç aldığı kitapların listelerinin, yasal olarak hükümete bildirileceği, şüpheli görülen kişilerin, yargısız ve istenildiği kadar gözaltında bekletilebileceği." Bir demokrasi olduğunu anlatıyor ve "40 yıldır ambargo altında inleyen Küba'nın demokrasisini beğenmiyorsunuz ama onu ambargo altında tutanların demokrasisi ondan beter" demeye getiriyordu.

Ben Küba'yı eleştiren okurun yazdıklarının çoğuna katılmıştım. Onun Küba'yı eleştirmesi ABD'yi savunması anlamına gelmiyordu. Ve bence, koşullar ne olursa olsun, özgürlükler konusunda kolay tatmin olmamak gerek! Kimi zaman kısıtlamalar kaçınılmaz olsa da, bu bizi daha çok, daha çok özgürlük ve demokrasi istemekten alıkoymamalı. İçinde Küba geçen 7 Mayıs tarihli o yazıya gelen onlarca e-postadan birini daha aktarmak istiyorum. Daha iki ay önce bir firmanın bayi gezisi ile Küba'ya giden Hasan Ali Bey yazmış: "Küba'da, yabancı dil bilmediğimden dolayı, çok da yaşamı öğrenemedim. Ama şunları söyleyebilirim. Sokakları temiz ve güvenli, insanlar gülüyorlar. Gece saat 2'de bile elimde kamera gezdim. Sokaklarında konserlere rastladım. Evlenenlerin dilek tutmalarını gördüm. Sağlık merkezlerine gittim. İnsanlar fakir ama mutlu görünüyorlardı. Üniversiteye gittiğimde gençlerin bazıları bana rom, puro satmaya çalıştı. Gece kadın pazarlamaya çalışanlar oldu. Ama sokaklarında bir diktatörün yönettiği bir ülke gibi bir izlenim yok. Bundan kesin eminim. Ama fakir bir ülke." Sonra gazetede Küba yazıları başladı, okumuşsunuzdur. Nur Dolay 5 günlük nefis bir dizi yaptı, içerden gözlemlerini aktardığı. Ortak dostlardan onun Küba'ya nasıl eleştirel baktığını dinlediğimden, çizdiği Küba portresi "bir başka dünya" için beni de o kadar umutlandırdı ki! Evet, Küba'ya eleştirel bakıyorum. Aslında ben hayata eleştirel bakıyorum ve gazeteci olmanın da bunu gerektirdiğine inanıyorum. Yine de, Küba söz konusu olunca romantizmden kurtulamıyorum. İnsan 20 yıldır dünyanın değişik yörelerinde gazetecilik yapmışsa, pek çok önemli kişiyle fotoğraf çektiriyor. Ben o fotoğraflardan yalnızca Castro ile olanı duvarıma asıyorum. O'na Küba konusunda pek hoşlanmadığı sorularım olmasına rağmen! Aslında, onca e-posta içinde en güzeli Hasan Ali Bey'in ikinci mesajıydı. "En iyisi Birgün okurları olarak bir Küba gezisi düzenlemek. Ahh şu parasızlık olmasa!" Ne güzel olurdu değil mi? Zaten havalar da "haydi tatile" diye sıkıştırmaya başladı.

Not: Yazarlar neden sık sık yok oluyor diye kızdığınızı bildiğimden, köşeyi boş bırakmak yerine, Cumartesi gününden sizin yazdıklarınızla doldurdum. Naci Abi hastanede ve sağlık sistemimiz Küba'dan epey geri olduğundan sülalece de ilgilenmek gerekiyor. Artık kusura bakmazsınız.