Azerî Şiiri’nden

2014’te yitirdiğimiz çok yönlü
edebiyatçı Adil Mirseyid’den
bir şiir. Sağ olsun, seçki hazırlayan
arkadaşım Vahid Qazi iletti.
Her dizenin altına (“çeviri”
diyemem... aynı dil, ne de olsa)
alışkın olduğum Türkçeye göre
‘yankı’ ekledim –diyeyim.

gecə yağışı

gece yağışı

bir gecə oyandım yağış səsinə
bir gece uyandım yağış sesine
bilmədim hardayam kiməm nəçiyəm
bilmedim nerdeyim kimim neciyim
göylərdən qovulmuş mələyəm bəlkə
göklerden kovulmuş meleğim belki
bəlkə də bir sərxoş meyxanəçiyəm
belki de bir sarhoş meyhaneciyim
necə inanırdım bəxt ulduzuma
ne çok inanırdım baht yıldızıma
mən sözün sehrinə bel bağlayırdım
ben sözün sihrine bel bağlıyordum
gecələr yuxuma girərdi allah
geceler uykuma girerdi allah
mən ona sirr verib sirr saxlayardım
ben ona sır verip sır saklıyordum

nə tüfəng asılıb divardan nə saz
ne tüfek asılı duvarda ne saz
bəlkə öz ömrümü uydurmuşam mən
belki öz ömrümü uydurmuşum ben
bəlkə yüz il əvvəl oyanmalıydım
belki yüz yıl evvel uyanmalıydım
bəlkə bu yuxudan gec durmuşam mən
belki bu uykudan geç uyanmışım ben

nə bir at kişnəyir nə köpək hürür
ne bir at kişniyor ne köpek havlıyor
divar saatı da susub qorxudan
duvar saati de susmuş korkudan
yüz il öncə yağan yağışın səsi
yüz yıl önce yağan yağışın sesi
bu gecə oyadıb məni yuxudan
bu gece uyandırdı beni uykudan

göylərdən qovulmuş mələyəm bəlkə
göklerden kovulmuş meleğim belki
bəlkə də bir sərxoş meyxanəçiyəm
belki de bir sarhoş meyhaneciyim
bir gecə oyandım yağış səsinə
bir gece uyandım yağış sesine
bilmədim hardayam kiməm nəçiyəm
bilmedim nerdeyim kimim neciyim.