Kral isteyen kurbağalar

“Demokrasi zahmetli,”

demiş bazı kurbağalar;

“İyi ki Tanrı Vırak var.”

Ona çok yalvarmışlar:

“Krallık yap cumhuriyeti!”

Güm diye bi’ şey… gökten mi?!

Heyecanla saklanmışlar:

“Şimdi güçlü bi’ kral var!

Adımıza düşünür,

rahat ederiz hemen.”

Ama kraldan tıs yok.

Korkuyla sinen çok.

Silkinip yanaşmış biri. “Haber:

Düşen kütükmüş meğer!”

İnanmamış çoğu buna:

“Tepkisiz kralın teki!”

Yalvarmışlar Tanrı’ya:

“Başka kral yolla bize!

Ağzı dili olsa bari!”

Balıkçıl gelmiş, iyi mi:

Her gagada bir kurbağa!

Yandaşlar edinmiş ama.

(Can garantisi var ya!)

“Aman, kurtar!” demiş kimi

hayal ürünü Tanrı’ya.

Kızmış yandaş bir kurbağa:

“E fazla oldunuz ama!

Hep yakınma, hep yakınma!

Krallık dediniz madem,

bu belaya razı olun. Yoksa

bu gider, gelir beter.”

Baştakinin işi iş. Demiş:

“Bu inanç bana yarar.

Ötmesin karşıtlar.”

Demokrasi isteyenler

didinip duruyor;

itaat alışkanlığını

değiştirmek zor mu zor.

*

(La Fontaine’den hareketle)